"Rijden op de motor.....

is het mooiste wat er is. Beter nog dan bonken, hoewel da's ook niet mis" Het legendarische motorlied van Ome Henne. Ik brul het nog regelmatig als ik, met gesloten helm, het verkeer van San Francisco trotseer. Soms dagdroom ik dan met open ogen over de tijden van weleer. De jaren dat ik samen met mijn maatje Arjen kilometer na kilometer onder het rubber van mijn banden weg liet glijden. Van Nederland via de Ardennen, Luxemburg, de Jura, de Vogezen en de Alpen heel hard naar Zuid Frankrjk rijdend om daar wat op adem te komen, te verbranden en het bloedgehalt in ons alcohol wat op te krikken. Een en ander vond immer plaats op Camping Sabbel ma Do'r en aanverwante zaken als Le Millord en Amnesia.  Dit mondaine oord kreeg al snel de bijna "Financieel Waterloo" en het was dan ook niet verstandig er veel langer dan een dag of 5 te verblijven.

Beter reed men door naar Tossa de Mar alwaar Cala Llavedo, met zijn onvergetelijk lange en stijle trappen doorgaans de eindbestemming was. Deze stoffige, op een rijstsawa lijkende, camping was een oase van rust aan de anders chaotische noordkust van Spanje. Van hier uit maakte we uitstapjes naar Barcelona en niet te vergeten Llorett de Mar. Wat een tijd.

Rijdend van werk naar huis, een rit die me over vlaktes, heuvels en zelfs kleine bergen voert voel ik me zo nu en dan weer even die biker die altijd achteraan reed, veilig berg op en berg af poogde te rijden maar zo nu en dan een BDE-tje trok. Het zijn ook meestal de Bijna-Dood-Ervaringen die me wreed ontwaken uit mijn zwevende gemoedstoestand "Miste ik echt op een haar na die tram!?!?"

Het waren mooie tijden en goede herinneringen. Dingen die je meedraagt, die je,tot op zekere hoogte maken tot wat je bent. Op momenten als deze mis ik Nederland en oude vriendschappen meer en meer.

Groeten uit de VS

 

Voor alle duidelijk BDE is de afkorting van Bijna-Dood-Ervaring.

Quiz....

"Het is groen, verlengd met 10 jaar en van mij...... Wat is het? Je geeft het op?" Het is mijn Green Card aka Perminent Residence Card oftewel mijn verblijfsverguninng. Daar Jill en ik vrij kort voor ons vertrek naar de States zijn getrouwd rustten er wat restricties op mijn verblijfsvergunning om te voorkomen dat ons huwelijk er niet alleen voor de schijn was. Daar ik 3 juli van dit jaar al weer 2 jaar in de VS verbleef was het tijd om deze voorwaarden te laten verwijderen. Wat brieven van mijn schoonmoeder en goede vriendin Louise Dikschei-Michon, een paar honderd dollar en een reisje naar de Immigratiedienst waren afdoende om mijn legale verblijf in de States te verlengen to Juli 2017.

Er is hier overigens een discussie gaande over de illegaal verblijvende lieden. Uiteraard is er een advocacy die van mening is dat het inhumaan is om deze mensen bij gebrek aan juiste papieren een pardon te geven en zonder verdere beslommeringen eigenaar te maken van de "Green Card" Iets wat me aan de ene kant een goed idee lijkt. We kunnen hier in de VS het geld en de middelen die gepaard gaan met de opsporing en deportatie van illegalen wel beter besteden. Aan de andere kant zijn landen als Mexico niet onveilig en is er dus geen politieke reden die deportatie niet zou rechtvaardigen. Maar als ze dan toch mogen blijven vindt ik dat ze op zijn minst door dezelfde papiermolen moeten als hen die er voor kozen om via de wettelijk toegestane wegen hier naar toe te komen. Het aanvragen van verblijf heeft al de nodige tijd, moeite en geld gekost. Ik klaag niet, begrijp me goed maar gelijke monikken, gelijke kappen.

Jills verjaardag...

Als gemeldt schudde en beefde de aarde gisteren. Dit was echter zeker niet het enige dat Friday July 20th bijzonder maakte. Meer nog maakte indruk de verjaardag van mijn betere helft. Een heugelijk feit dat me toestond bloemen, ballonnen en slingers in huis te halen. Traditiegetrouw eten we dan taart en ijs en zijn gisteren lekker met zijn tweeen uit eten geweest. Het etablishement waarop wij onze keuze hadden laten vallen luisteren naar de naam "Melting Pot" Een prima fondue-restaurant in een oude baksteenfabriek hier nog geen 5 minuten vandaan. Kaasfondue vooraf, main course met kreeft, garnalen, filet mignon etc en chocoladefondue om het af te maken. De "Melting Pot" is een aanrader voor iedereen die iets te vieren heeft en toevallig in de States is.

 

Aardbeving....

Ongeveer 25 kilmoter hiervandaan schudde de aarde gisteren nacht met een kracht van 4.2 op de schaal van Richter heen en weer. Niets van gemerkt en gewoon doorheen geslapen. Gek toch dat mijn grootste angst van hier in de Bay Area wonen, bewaarheid werd en ik er niets van gemerkt heb. Nu is 4.2 geen massive earthquake maar als je net als ik niet gewend bent aan deze aardschokken kan het wel intimiderend over komen. Gelukkig zijn er geen slachtoffers te melden en was het vooral ongemakkelijk; materiele schade en verkeershinder.

Het gebied waar wij wonen ligt op een breuklijk tussen 2 platonische platen en zo nu en dan scheudt en beeft de aarde hier. Dat is maar goed ook want te lang uitblijven van kleine aardbevingen kan duiden op een wat grotere, meer catastrofale beving die veel meer schade en wellicht slachtoffers zou kunnen eisen.

Ben ik echt bang? Tot op zekere hoogte; ja. Maar waar op de wereld ben je echt veilig voor natuurgeweld? Ik North Carolina waren het de orkanen en tornado's die op de loer lagen, in Nederland kan de Noordzee je weer parten spelen en ga zo maar door.

 

HP-films!

Waar deze afkorting in mijn jeugd synomiem stond voor giechelende schoolkinderen en rode koppen staat. HP films werden vertoond in schimmige theaters en de VHS-versies stonden achterin de videotheken weggestoken schappen. Het bekijken van dergelijke films werd meermaals geassocieerd met bewezen ranzigheid en was zonder meer iets waarover je niet sprak.
HP in de 21ste eeuw is "andere kuche"; geen zwetende duitsers met foute snorren, geen kirrende dames in atletisch ogende posities. De HP films hedentendaage hangen aaneen van magie, tovenaars, heksen en andere duistere types. U raadt het al: Harry Potter. Dit geinige, uit Balkenende lijkende kereltje zorgt hier in de VS en ongetwijfeld in de rest van de wereld voor volle zalen. Zo zaten wij zondag in een Cinema gevuld met een dwarsdoorsnede van de Amerikaanse bevolking lekker een HP-tje te kijken.

Proposition 215

"Proposition 215; Compassionate Use Act. Within California, the Act allows for the recommendation by a physician for the medical use of marijuana by a patient, and the cultivation, transportation and use of marijuana for medical purposes by patients and caregivers" Met andere woorden "Cannabis in plaats van chemische medicatie" 

Een wetje dat de wetgevers in Washington DC tot waanzin drijft. Daar overal in het land fors wordt gestreden tegen het bezit en gebruik van dit plantje wordt hier in Californie wat minder apatisch met het goedje omgegaan. Het komt er in het kort op neer dat je met een medische verklaring legaal cannabis producten mag aanschaffen, vervoeren en consumeren. De medische wetenschap in deze liberale staat is in het geheel niet onontvankelijk voor de voordelen van deze plantaardige vorm van pijnmedicatie. Hoewel het niet voor iedereen de oplossing islaten velen die de chemische pijnbestrijding voor wat het is en stappen over op uit marijuana geextracteerde alternatieven in welke vorm dan ook.

Het proces is even schimmig als transparant. Een select groepje medici heeft zich toegelegd op het vooschrijven de alternatieve, geestverruimende medicatie en voor een slordige 100 Euro en inzage in je medische gegevens weet je meer dan genoeg. Een heuse doktersverklaring verschaft je vervolgens toegang tot wat ze hier "dispenseries" noemen; zeg maar de "Happy Apotheek" Welkom geheten door semi-goedgebouwde security-gorrila's (compleet met spiegelzonnebril) treedt met hier de wereld van Medicann en Organicann binnen. Een wel geselecteerd assortiment van het enige verboden kruid ter wereld streelt de ogen van aspirant kopers en de onmiskenbare geur die men kent van feesten, partijen en voetbalwedstrijden maakt het compleet. Cannabis in onder meer plant-, vloeibare-, smeerbare- en eetbare vormen bieden een breed assortiment aan pijnverzachtende middelen maken het een bijna alom geaccepteerde vorm van medicatie. Geen ziektekostenverzekeraar die het vergoedt maar geen patient die er om maalt. Programma's als dit halen de handel enigzins uit de schaduw van het bestaan en zo hoort het ook. Deze, door de overheid gereguleerde, vorm is een prima manier om volwassenen die het roken, eten etc van cannibis prevaleren over het drinken van alcohol de gelegenheid te bieden te voorzien in hun behoefte zonder te shoppen bij onbekende, duistere figuren.

Drink en rook met mate!

 

Hotdog!?!?

Als gezegd was het gisteren Independence Day, een dag vol tradities. Een van de deze tradities is Nathans Hotdog Eating contest. Deze in New York en omstreken wereldberoemde hotdog verkoper organiseert elk jaar het "Wereldkampioenschap Hotdog Eten" Een ranzig tafereel waar meer dan 15 deelnemers in 12 minuten zoveel mogelijk hotdogs proberen te eten. De onbetwiste wereldkampioen, winnaar van 6 voorgaande jaren, Kobeyashi weegt een slordige 80 kilo en is te mager om beet te pakken. Tactieken als "clearen" en "chipmuncken" worden door de commentatoren gebruikt om live verslag te doen van dit vreetfestijn der kampioenen. Menig deelnemer heeft al titels op zak voor het eten van: verjaarstaart, gefrituurde asperges, chickenwings, spareribs, hamburgers, kalkoenpoten, tomaten, loempia's, pizza's, oesters, etc etc en er staan gemiddeld 10.000 mensen te kijken hoe men de mond en maag oprekt om maar zoveel mogelijk voedsel naar binnen te werken.

Te gek voor woorden? Niet hier!

 

Independence Day

Ondanks dat ik pas 2 jaar in Amerika zit is het vandaag al weer mijn derde fourth of July sinds ik in Amerika woon en de vijfde keer op rij dat ik deze nationale feestdag hier mag vieren. Deze dag waarop de USA viert dat het in 1776 onafhankelijk werd van de Britten. Niet geheel met toestemming van deze theedrinkende gabbers werd in dat jaar bepaald dat de Verenigde Staten niet langer tot het Koninkrijk van Groot Brittanie behoorde. Ondanks dat er links en rechts wat gesteggel over de officiele datum was (en wellicht nog is) is July the Fourth de dag dat iedereen honkbal speelt, gaat picknickken, BBQ-ed en al alcohol drinkend van het vuurwerk geniet.

Jill en ik waren er vanmorgen als de kippen bij om in het nabij gelegen Larkspur de lokale parade gade te slaan. Een bonte stoet van praalwagens, fanfares en scouting leden trok in een goede 90 minuten aan ons voorbij. Gelukkig heerst er hier een hittegolf dus aan zonneschijn geen gebrek. Sterker nog de zonneschijn heeft zijn schade al weer aangericht en mijn betere helft en ik zijn dus spitting images van kreeften en anders roodgekleurde objecten. We doen het dus de rest van de dag/avond rustig aan. Met wat vlees op de grill en mac'n'cheese in de oven. Het leven is goed!

 

Twee jaar....

Vandaag is het al weer 2 jaar geleden dat ik Nederland voor de VS verruilde. Twee jaar waarin in verschillende banen heb (gehad), ik behoorlijk ziek was, inmiddels 2 keer naar Nederland ben geweest, ik verhuisd ben naar Californie; kortom 2 bewogen jaren.

Maar wel 2 heel mooie jaren! Gefeliciteerd met mijn 2-jarig jubileum in de USA

 

Hollands Best

Afgelopen week mocht ik twee dagen op cursus in de buurt van San Jose. Op kosten van de zaak kennis op doen is nooit verkeerd, zeker niet als je vervolgens de nacht door mag brengen in een Hampton Inn hotel. Deze wat overprijsde bed en breakfast herbergen zijn onderdeel van de grote Hilton familie dus comfort en hygiene zijn verzekerd. De tv was waardeloos maar je kan niet alles hebben. Daar ik van Oracle de enige was die een hotelovernachting prevaleerde over een gevecht met heen en weer verkeer was het voor de organisatoren makkelijk daar zij maar een persoon hoefde te entertainen. Ik ben nogal makkelijk; free food en beer .... ik stel niet te veel eisen. Heerlijk op kosten van Array Networks mexicaans zitten kouwen en dat met de nodige pilsen weg weten te spoelen. Prima!

Daar de tweede dag pas rond tienen zijn aanvang kende had ik op voorhand mooi tijd om een bezoek te brengen aan Hollands Best. Door een van de mensen bij Array op deze Nederlands Bakker in San Jose geattendeerd maakte ik in de ochtend razendsnel dat ik op Bascom Avenue kwam. Een Nederlands paradijs in Silicon Valley, wat een genot. Een niet geringe collectie van kaas, drop, bakmiddelen en indonesisch ingredienten maakte mijn hart sneller kloppen en creerde dik schuim op mijn lippen. Hollands Best heeft alles en wat het niet heeft kan worden besteld. Uitbater Klaas staat met regelmaat in de keuken bitterballen en kroketten te draaien die vervolgens gretig aftrek vinden binnen de Nederlandse gemeenschap alhier. Het behoeft natuurlijk geen betoog dat Klaas mijn rotkop met regelmaat boven zijn toonbank zal zien uitsteken. Super-Zaak!

Oh....ik heb ook nog het een en ander opgestoken tijdens mijn cursus en ben nu gecertificeerd Array SSL Engineer. Altijd leuk om je CV wat op te vullen.

Gegroet