De buren....

Als je in een appartementencomplex woont heb je onvermijdelijk te maken met buren. Zo ook in zonnig Greenbrae, Californie. Neem nou onze buren; een fijn kabinet van rariteiten doordrenkt met onverdraagzaamheid, eigengereidheid en complete waanzin.

Boven ons; Dennis, een wat zonderling, excentriek heerschap dat zich graag al dansend en springen door zijn huis beweegt. Jammer toch dat de huizen hier voornamelijk van hout gemaakt zijn en het dus lijkt alsof hij een olifantje als huisdier heeft. Maar het kan ook zo zijn dat hij zich op dagelijkse bases door een football team laat plezieren.

Cathy is de buurvrouw van hiernaast die zich de alcohol goed laat smaken. Ik ben haar tot op heden niet nuchter tegengekomen. Altijd staat ze ons wankeled, naar alcohol riekend te woord en het verbaasde me dan ook te horen dat ze een keurige baan heeft als administratief medewerkster van een logistiek bedrijf. De gitaarspelende en daarbij zeer vals zingende buurman van Dennis ken ik niet zo goed en vooralsnog heb ik ook niet de behoefte om hier verandering in te brengen.

Dan kan je dus beter te maken hebben met de dieren in de buurt; herten en vogels. De herten komen regelmatig op de parkeerplaats rondkijken of er nog auto's zijn om tegen aan te lopen en de vogels doen zich te goed aan het eten dat we voor ze hebben opgehangen. Het geinigst zijn toch wel meneer en mevrouw Kolibrie en hun koddige kinders. Zwevend doen ze zich tegoed aan een mengsel van water en suikernectar. Een van de kleintjes heeft nog niet helemaal door hoe het voederapparaat werkt en maakt dus gefrusteerd menig trip voor niets. Het is een schouwspel waar ik als achtienjarige niet warm voor zou lopen maar dat me op hogere leeftijd genot en kijkplezier oplevert.

Wat verderop in de straat wonen nogal wat bekende mensen. Ondere andere George Lucas, de mannen van Metallica en Sean Penn weten Marin county op waarde te schatten en prevaleren het boven de Hollywood hills. Het wemelt hier dan ook van de limo's en (voornamelijk Europese) sportwagens en cabrio's.

Last but not least zijn er in de buurt ook nog Scott Peterson en Richard "the Nightstalker" Ramirez. Laatstgenoemden zijn niet geheel vrijwillig naar Marin verhuisd. Sterker nog de rechter moest er aan te pas komen om deze notoire moordenaars te doen verhuizen naar San Quentin; een zogenaamde Maximum Security Prison hier nog geen 2 kilometer vandaan.

Het is een kleurrijke buurt!

Gegroet.

 

Helemaal goed....

Schreef ik vrij recent nog dat Jill nog immer op zoek was naar een baan, nu hoeft dat voorlopig niet meer. Morgen begint ze bij een bedrijf in San Francisco aan een 2 weken durende proefperiode om te zien of wederzijdse goedkeuring kan leiden tot een langer verblijf. 

Ze gaat werken als interactive producer voor een agentschap dat onder meer "Elf Yourself" heeft geproduceerd. Voor diegenen die het absoluut niets zegt; medio december kon je op een internetpagina van dit bedrijf je hoofd op een dansende elf zetten en dat doorsturen aan familie, vrienden of andersgeintresseerden.

Al met al gaat het hier derhalve de goede kant op : )

Gegroet

Bijna Kerst....

Zo hard gaat de tijd. Het lijkt wel of het jaar voorbij vliegt. Ik ben inmiddels al weer meer dan een maand bij Oracle aan het werk en begin al redelijk in te burgeren. Zo te horen zijn ze tevreden over de vooruitgang die ik boek maar ik stel nogal hoge eisen aan mezelf dus ik ben het niet altijd met ze eens. Ik ben van nature nieuwsgierig en dat komt in mijn huidige baan goed van pas. Waar ik bij IBM eigenlijk alleen maar puin aan het ruimen was (lees accute problemen verhelpen) daar wordt bij Oracle van me verwacht dat ik proactief bijdrages lever aan het voorkomen van zulke problemen, het verbeteren van het netwerk en up-to-date houden van documentatie. Voor een buitenstaander vermoedelijk very boring allemaal maar ik kan me er wel in vinden. 

 

Einde van de maand ga ik voor 2 dagen op cursus en in Augustus heb ik een vijfdaagse cursus in het hartje van San Francisco. Dat klinkt verder weg dan het voor mij is want mijn werk ligt ongeveer 30 kilometer voorbij SF hiervandaan. Maar toch redelijk cool.

 

Ook betrap ik me erop dat een van 's-werelds meest gefotografeerde bezienswaardigheden al niet meer is dan een deel van mijn dagelijks woon-/werkverkeer. Met een gangetje van 65 kilometer per uur rijdt ik namelijks dagelijks over de Golden Gate Brigde alsof het de A13 was. Geen oog voor de architectuur, geen oog voor Oceaan en al regelmatig niet eens meer kijkend naar Alcatraz en de sky-line van SF. Gek toch hoe vlug het went om te wonen in een omgeving als deze. In ieder geval veel sneller dan het wonen in North Carolina omdat ik daar na bijna 2 jaar nog niet gewend was.

 

Gegroet