Net niet gehaald...

Me het lazerus gestudeerd, een boot-camp en me een weekend opgesloten met een stapel boeken, proefexamens en video's.  Gewapend met een dosis gezonde spanning en zelfvertrouwen stapte ik vanmorgen het kantoor van LearnIt binnen om er, zo dacht ik althans, 90 minuten later met een CCNA certificaat weer uit te stappen. Too bad, peanut-butter; 809 punten was net niet genoeg om te slagen.
Volgende keer beter (hoop ik)

Wii

Ik hou het niet meer. Al weken zoek ik koortsachtig op het internet naar een Nintendo Wii. Niet te krijgen in deze omgeving. Waar de Xbox360 en PS3 aan de straatstenen niet kwijt te krijgen is, is de console van Nintendo niet aan te slepen hier in de VS. Het is niet zozeer dat ik een Wii wil; ik heb er gewoon een nodig.

Een van mijn favoriete bezigheden het spelen van tennis in mijn adamskostuum en de wat preutse aard van mijn Amerikaanse buren sluit het beoefenen van de deze sport op de parkeerplaats uit. Ik heb een paar keer op het punt gestaan het uit te proberen maar elke keer als ik gewapend met mijn racket en ballen nakend de deur uit wil stappen om me uit te leven op de buitenmuur van een mijner buren weer Jill me te overtuigen van het feit dat het waarschijnlijk geen goed idee is. Dit mede gevoedt door het gegeven openbaar naakt lopen je hier een ritje naar op de met plastic omhulde achterbank van een politieauto kan en zal opleveren.

Zie daar de reden van mijn queste naar de Wii. Ik moet en zal hem bezitten!

I'm giving you the finger!

I'm giving you the finger.

Geen spam en zeker geen virus. Gewoon trots op wat Jill op haar werk gemaakt heeft. En het is nog grappig ook.

Klik hier http://www.givesomeonethefinger.com/?id=1c4742a9-42b9-4c1a-b7e9-23f5a9927a1f Om te horen wat mijn vinger te zeggen heeft

Zelf ook de vinger geven?! www.GiveSomeoneTheFinger.com

Later en de Groeten.
Antwan

.

Jan en Frans

Vroeger verliet ik nog wel eens een feest voortijdig als het de CD-speler dreigde mishandeld te worden met digitale klanken van minkukels als Jan(tje) Smit en Frans "mag ik nummer 10 met nasi" Bauer. Met intens afgrijzen aanschouwde ik mening gezellige verjaardag ontaarden in een meezingfestijn dat een weldenkend mens tot waanzin zou drijven. "ik vlieg met jou naar de regenboog" en terwijl ik dat doe zing ik "dit lied voor jou alleen" Als liefhebber van clubs als De Dijk, Blof en wat zo meer zij was het in mijn ogen "not done" je over te geven aan deze smartlapperij. Tuurlijk luisterde en adoreerde ik Hazes maar dat was een hele andere categorie. Hazes was Hazes en daarmee uit. Jongens als Smit en Bauer waren toen in mijn ogen geen knip voor de neus waard en het verbaasde me dan ook te zien dat de fanschare van deze 2 aanzienlijk was en uitgroeide tot een waar gevolg. Dat was vroeger!

Nu, waardeer ik meer een meer het Nederlandse lied. In dit land verzadigd van elkaar phonetisch bedreigende rappers, meer en meer Idolswinnaars en ander muzikaal braaksel is het een verademing om Neerlands trots te beluisteren. Mijn Ipod heeft namelijk alleen maar Hollands klanken in haar geheugen. Frans Bauer, Blof, Jan Smit, Hazes etc etc. Luid meezingend op de fiets maak ik een vreemde vertoning in Marin county maar dat deert me niet. Uit volle borst zing ik alles mee, hetgeen me nog het meest doet denken aan feesten en partijen uit het verleden. Feesten die werden bezocht na het wegrennenn van verjaardagen vol muzikale wansmaak.

Ik maak dan ook graag van de gelegenheid gebruik om mijn welgemeende excuses aan te bieden aan een ieder die ik voor idioot (of erger) heb uitgemaakt puur en alleen omdat zij destijds zagen wat ik nu zie.

Jan en Frans jullie zijn kanjers en als jullie ooit in de buurt van San Francisco zijn kom ik naar je concert. 

Gegroet

Ps, mijn mening of Rene de Haan is onveranderd....... 

Boot Camp

De afgelopen week was het BLOG-technisch gesproken wat stil hier. Geen tijd, geen puf om des avonds ook maar iets uit te voeren. Het eten bestond meermaals uit take-out en de normale bedtijd (23.00 uur) werd zelden of nooit gehaald. Reden; CCNA Boot Camp!

Daar Cisco Certified Network Associate gezien wordt als absolute must in de netwerk-wereld had het mijn management behaagd om me voor een dag of 5 op cursus te sturen. Daar vijf werkdagen maar 40 uur bevat leek het me een aardig idee om die 5 dagen zo intensief mogelijk te benutten. Niets zo intensief/efficient als een waar boot camp. Maandag tot en met vrijdag van 08.00 tot 20.00 in een lokaal opgesloten met een stel netwerk-leipen proberen zoveel mogelijk te onthouden van de kennis die op je wordt afgevuurd; heerlijk. Het was slopend en het kostte me dan ook een groot aantal pilsen om bij te komen maar ik denk dat ik klaar ben om over een week de test af te leggen. Nog een week om de puntjes op de spreekwoordelijke "i" te zetten. Wens me succes.

 

"Ik zag je niet.....

...want ik zat te SMS-en, ontbijten, de krant te lezen, mijn haar te doen, mezelf te scheren, mijn make-up te fatsoeneren, te bellen enz enz" Dit zou een antwoord kunnen zijn wanneer Yours Truly een automobilist vriendelijk doch zeer dringend en naar het voorhoofd wijzend vraagt waarom hij zojuist bijna van zijn motorfiets werd gekegeld. Dit is helaas geen fictie maar keihard realiteit. Met veel kunst en vliegwerk en een dosis ware doodsverachting rijdt ik dagelijks heen en weer van huis naar werk en vice-versa. Met plots naar links of rechts manouvrerende auto's lijkt de gang van Greenbrae naar Belmont en terug nog het meest op een hindernisbaan. Goed stuurmansinstinct, ogen voor 10 en een verdomd groot hart zijn geen overbodige luxe in deze urban-jungle. Notoir, in mijn ogen,  is het verkeerskundig onvermogen van een bevolkingsgroep waarvan ik uit politiek-correcte overwegingen de naam niet zal noemen maar je kan lekker bij ze eten en men besteld het best door het correspondere menu-nummer van je keuze te noemen en het wellicht ten overvloede nog eens heel hard te herhalen "Nummel 6 met witte lijst"

Niet zonder reden dus dat ik altijd, tot groot ongenoegen van mij wel ziende automobilisten, met groot licht rijdt. Dit in combinatie met mijn stralend witte helm moet er voor zorgen dat ik "zichtbaar" ben. Voor de aankomende winter probeer ik een motoroverall in heus citroen-geel te bemachtigen zodat ik ook op een regenachtige- en mistige dag veilig heen en weer kan komen.

Maar als het weer het echt niet toelaat kan ik altijd een dag of wat van huis werken. Sterker nog; dat doe ik nu al. Maandags en vrijdags ben ik doorgaans niet op kantoor maar thuis te vinden. Een van de voordelen van mijn baan is dat ik met een laptop en een internetverbinging van elk bureau mijn werkplek kan en mag maken. Niet verkeerd om maar 3 in plaats van 5 dagen per week veel vroeg op en naar kantoor te moeten. Daar ik om 07.00 uur begin kan ik dus op maandag en vrijdag tot 06.55 uitslapen om vervolgens al dan niet volledig aangekleedt met een kop (Perla) koffie in de hand op mijn werk te verschijnen.  Ik hoef dus niet naar mijn werk te rijden en dat is goed voor het milieu en niet te vergeten de portemonaie.

"Telecomuting"; ik kan het iedereen aanraden!

Gegroet