de natte droombestemming van menigeen op zoek naar een paar dagen vertier in de omgeving waar het, voor Amerikaanse begrippen ongebruikelijk, is toegestaan om je al alcoholdrinkend voort te bewegen over de met hoeren en strippers aanbiedende proppers bezaaide trottoirs. Een mindfuck van de bovenste plank maakt Sin City een prima plek om een paar, ook niet meer dan dat, degen te vertoeven en te ontsnappen van drukke banen en middelmatig weer.
Eén keer per 2 á 3 jaar staan Jill en ik onszelf toe om het normale leven te verlaten en ons onder te dompelen in de wereld die voor velen synoniem staat met gokken, drinken en varieté shows. Aan laatstgenoemd element hebben we beiden een spreekwoordelijk broertje dood maar van een beeetje gokken en het nuttigen van alcoholische versnaperingen zijn we beiden niet vies. Ook de aanwezigheid van een groot aantal gewedige restaurants trekt ons eens in de zoveel tijd naar Vegas. Ik hoor de grijze massa's al krakend een antwoord zoeken naar de vraag “maar, vd Stap, was jij niet aan de lijn?” en ik kan u allen een volmondig “Ja, maar zolang ik eet en drink met mate is het OK om zo nu en dan van de wagen te vallen”
Na maanden van veel te hard gewerkt te hebben stapten we derhalve zaterdag 16 Juli in het vliegtijd om een uur later op McCarran airport aan te komen. Vers van het vliegtuig staan de eerste fruitautomaten al verleidelijk te knipogen met door hun door LED gevulde ogen. Jill had kort geleden, op de dag dat we de tickets voor onze vakantie kochten op straat 3 dollar gevoden en stevende, overtuigd dat een der biljetten een “Lucky one” was direct op een helverlichte, eenarmige bandiet af. Meer dan een korte onderbreking van onze gang naar de koffer carrousel was het echter niet.
Het verdere veblijf laat zich het best omschrijven als “lekker relaxed” Prima eten, goedkope alcohol en beperkt verlies van monetaire middelen. Een prima lang weekend om de batterij weer even op te laden.
Gegroet.
