Hollandsche Antwan in Amerika...

De spanningen in de Bay Area (en de rest van Californië) liepen afgelopen weken hoog op. De rechterlijke uitspraak over het al dan niet geldig zijn van Proposition 8 was aanstaande en voor- en tegenstanders waren klaar voor hevige protesten in de straten van de grote steden van de Golden State. Proposition 8 was vorig jaar de door de conservatieve rechtse hoek van het politieke spectrum op de stembiljetten gezet teneinde een grondwetswijziging door te voeren die het onmogelijk zou maken voor gelijkgeslachten om te trouwen.

Het is ongelofelijk om vast te stellen dat er nog immer lieden in de wereld zijn die denken het leven van anderen te kunnen beheersen door deze gelegaliseerde vorm van discriminatie te ondersteunen. Uiteraard staan de voorstanders van deze wetswijziging, al zwaaiend met de uitslag van de verkiezing in november, te roepen dat “het volk heeft beslist” maar het is van de gekke dat in een land als dit de overheid toestaat dat een minderheid openlijk gediscrimineerd wordt. En het is mijns inziens dan ook terecht dat de LGBT gemeenschap van Californië en de rest van de wereld op de achterste poten staat om het recht te trouwen met wie je ook wilt te beschermen.

De rechtse lobby heeft slim ingespeeld op het immense contingent, nauwelijks Engelssprekend import Amerikanen van “South of the border” en de boeren en buitenlui die ver buiten de grote steden edoch binnen de staatsgrenzen wonen. Eerdergenoemde verkiezingsuitslag zou volgens mij een heel andere uitkomst hebben gehad als alle belastingbetalers hier in Californië een zegje hadden mogen doen. Het is echter voor weldenkende immigranten als ondergetekende niet weggelegd om deel te nemen aan het democratische proces. Dit verreist het Amerikaans staatsburgerschap en zeker met de recente ontwikkelingen ben ik er nog niet uit of ik Amerikaan wil worden of gewoon Hollandsche Antwan in Amerika.

Op het persoonlijke vlak kan ik melden dat ik gisteren bijná mijn CCNA examen heb gehaald...maar bijná geslaagd is compleet mislukt. Volgende keer beter.

Gegroet.

Beter....

Het gaat beter! Jill d'r knie is dan wel seriously messed up maar er is geen directe aanleiding tot een gevreesde operatie. Met het dragen van een brace kan ze alle dingen doen die ze wil. Skieën, tennisen, etc etc. Het herstellen van de door de dokter in Nederland gemaakte misstap zou niets anders opleveren dan een hoop ellende en een iets stabielere knie. Dezelfde stabiliteit kan worden verkregen met eerdergenoemde brace, dus op het moment gaat het mes er nog niet in.

Heb van de week te horen gekregen dat mijn "ouweheer" binnen niet afzienbare tijd echter wel op de operatietafel zal moeten plaatsnemen om een buik hernia te laten verhelpen. Tijdens een onschuldig partijtje "bakstenen-in-de-keuken-sjouwen" heeft de goede man zich vermoedelijk vergrepen aan een iets te zware last en het gevolg is een medische ingreep. Maar goed we zien wel hoe dat afloopt. Maakt alleen wel pijnlijk duidelijk wat een afstand er tussen mij en mijn ouders zit; als ik nog in Delft (of Nederland) had gewoondt had mijn Pa hopelijk wel een beroep op me gedaan om hem te helpen bij het zware werk. Gelukkig heeft een van mijn beste vrinden al aangeboden om bij toekomstige projecten een helpende hand toe te steken.

Verder hebben we dit weekend officieel keihard de zomer afgetrapt met een de heuse "Traditional, annual Memorial Day BBQ" Deze, dit jaar begonnen jaarlijkse traditie is de eerste serieuze test van de BBQ op ons balkon en ik kan vermelden dat het stalen gevaarte de test goed heeft doorstaan. Op het menu stonden o.a. burgers, dogs, tri-tip, Mac'n'Cheese en een scala aan andere zoetig- en hartigheden. Een en ander werd weggespoeldt met bier, wijn en schotse whisky dit met een serieuze kater op de zondag tot gevolg. Summer is here.....KICK IT!!

Gegroet!

Even wat minder...

Het zou onmenselijk zijn om nooit wat tegenslagen te hebben in het leven. Het zou je doen denken dat alles vanzelf gaat en er niets meer te klagen valt. Teruglezend in mijn blogs van de afgelopen maanden en jaren valt me op dat ik louter leuke en spannende ervaringen op het elektronische papier heb weten te zetten. De regel bevestigende uitzondering is wellicht mijn bijna dood ervaring in 2006 toen een gebarsten blinde darm me bijna het leven kostte maar buiten dat gaat alles geweldig.

De ellende van 30 april is hier zeker niet onopgemerkt gebleven en de gebeurtenissen in Apeldoorn hebben bijeenkomsten die vol lol en jolijt gepland waren omgetoverdt tot sobere, bijna uitvaartachtige samenkomsten van Nederlanders in de Bay Area. Minuten stilte en toespraken van hoogwaardigheidsbekleders deden de 10.000 kilometer die ons hier van het vaderland scheiden overbruggen door gevoelens van onmacht en medeleven. Ondanks dat we hier de States wel wat gewoon zijn raak je nooit gewend aan het idee dat er mongolen rondlopen die tot zulke daden in staat zijn. Het is helaas de realiteit van deze tijd en we moeten ons schrap zetten voor meer van dit soort dwaze acties in de toekomst. Mijns inziens heeft het echter geen nut om daar continue mee in het achterhoofd te lopen omdat dat de kwaliteit van dit prachtige leven zou overschaduwen en teniet doen. We leven door en daar kan geen K T wat aan veranderen.

Op het persoonlijke vlak heeft mijn veel betere helft een tegenslag te verwerken gehad toen ze recent te horen kreeg dat de operatie aan haar knie uitgevoedt in 2005 niet het gewenste resultaat heeft gehad en we nu rekening moeten houden met een herstellende ingreep. We moeten nog even de uitslag van een MRI afwachten maar het zit er dik in dat Jill onder het spreekwoordelijke mes moet. Een zure appel, zeker omdat de imbeciel die op een mooie zomeravond met een fikse sliding mijn lief het ziekenhuis inschoptte nooit enige vorm van betrokkenheid heeft getoond. Sterker nog.....via juristen werd en wordt alle verantwoordelijkheid ontkent hetgeen een vergoeding van schade in de weg staat.

Het is echter beter om vooruit te kijken en te werken aan herstel. Vooruit kijken en niet achterom.

Gegroet