World Food

Geen idee of dit fenomeen zijn intrede in Nederland al heeft gemaakt maar hier is World Food booming. Elke zichzelfrespecterend restaurant heeft tegenwoordig wel een World Food menu. Beetje van dit, meer van dat en voor je het weet zijn je smaakpapillen volledig het spoort bijster. Fushion cooking was niet genoeg, het mixen van 2 of meer stijlen was passee, World Food is de way to go.

Nou ben ik zeker de rotste niet en kan me redelijk vinden in al deze nieuwe stromingen maar ik kan me toch niet ontrekken aan de indruk dat het hier koks en kokkinnen met indentiteitscrises betreft. Niet wetende of ze Italiaans, Chinees, Pan-Amerikaans of Frans zijn wordt met man en macht getracht om de menukaart te vullen met alles wat cuisines uit alle windstreken te bieden heeft.  De laatste 3 keren dat we een restuarant in de omgeving bezochtten was World Food de standaard. Calamaris met frans stokbrood, mini-hamburgers, oesters, patat-frites, asperges passeerden in onwillekeurige volgorde de revue. Een waar culinair genot maar het is wat verwarrend.
Zal wel een kwestie van wennen zijn.

Olie op de baai

Afgelopen week bereek ons het nieuws dat een vrachtschip het voor elkaar had gekregen om een van de pijlers van de Bay Bridge te rammen. Gegeven de ruime openingen tussen tussen de staanders een hele prestatie. In eerste instantie rapporteerde men een olie-vlekje van 140 gallon ( ca. 530 liter) maar dra bleek dat de werkelijke hoeveelheid meer richting 58.000 gallon nijgde; foutje bedankt!

Met alle getijden in de baai is het lastig om de olie teteugelen en op te ruimen. Dramatische beelden van met olie besmeurde vogels en zeehonden verdringen images van opgeblazen voertuigen in Irak en oorlog in Darfur. Blijvende schade aan de ecosystemen in de omgeving wordt gevreesd, het crab-seizoen komt in gevaar, schade aan overheid en particulieren is enorm en dat alles omdat de loods niet op stond te letten. Het zien van de met olie besmeurde dieren roept gevoelens op van boos- en machteloosheid. Niets kunnen doen daar het opruimen van deze kliederbende een zaak voor professionals is. Maar goed, eerlijkheid gebiedt me natuurlijk wel te zeggen dat ik mezelf ook niet zo 1,2,3 op een strand met een emmer en schep aan de gang zie gaan om die zwarte zooi op te ruimen.

 

Booooohhooooooo to you!

Halloween 2007. Waar we de afgelopen 2 jaar op 31 oktober bijna traditiegetrouw in Disney World vertoefden waren we gisteren te gast bij vrienden in een van de vele wijken van San Francisco. We waren geinviteerd om samen met vrienden en familie snoep uit te delen aan de jeugdige Trick-or-Treaters die op deze spookachtige avond al dan niet enthousiast maar bijna zonder uitzondering verkleedt de deuren langs gaan om met eerdergenoemde, drie-woorden zin zo veel mogelijk snoepgoed buit te maken.

Yours truly had nog gedacht een typefout in de uitnodiging ontdekte te hebben maar het was heus waar; ons gezelschap heeft gisteren ergens tussen de 4000 en 5000 snoepjes uitgedeeld aan kleine monsters, superhelden, Disneyfiguren en heuse douchecabines en ijshoorns. Als ware het scholen piranha's dook het grut golf na golf al "Trick or Treat" roepend de tandenverziekende zooi tegemoet om daarna met een keurig "Thank you" afscheid te nemen en hetzelfde ritueel bij de buren van de buren van de buren en de buren te herhalen. Als keurig aangekomen kantoorbaanhebbende en uitvormzijnde luilak werd dit geweld me dra te veel en trok ik me terug in de veilige keuken om onder het (des)genot van een fles Amstel light op adem te komen. Wat een geweld. Michels zijn ooit "Voetbal is oorlog", als dat zo is vraag ik me af wat Halloween dan is. Ik zag paralellen met de eens zo gehate rattenvanger van Hamelen omdat er in de wijde omgeving geen kind meer te bekennen was, ze waren allemaal in deze straat bijeengekomen om onder begeleiding van ouders of andere bloedverwanten een suiker-high van enige weken veilig te stellen.

Zonder enig overdrijven stellend dat er wel 5000 kinderen door deze straat trokken kijk ik terug op een geslaagd maar niet voor herhaling vatbaar evenement. Volgend jaar maar weer naar "Mickeys Not So Scary Halloween Party" waar de rollen heerlijk omgekeerd zijn en ik heerlijk mijn zakken kan vullen met alles waar de tandarts een haat/liefde verhouding mee heeft.

Gegroet!