Ik wordt oud!!!

Of ben ik het al? Inmiddels meer dan 40 jaar oud zijnde vergeet ik nog wel eens wat en worden dagelijkse bezigheden als traplopen, stofzuigen en afwassen een heel stuk lastiger. Zo ben ik bijvoorbeeld de laatste 2 weken helemaal vergeten mijn weblog bij te houden. Geen bericht is over het algemeen goed bericht en dat gaat in de geval zeker ten dele op.

Ten dele omdat het er spannende tijden aangebroken zijn in Nederland. Mijn vader begint na een lang een gezond leven wat gebreken te vertonen. Dat hoort bij het leven maar je hoopt altijd dat logica aan je voorbij gaat en je ouders netjes 100 worden zonder dat ze ooit wat mankeren. Tijdens een routine scan hebben doktoren een verwijding in zijn aorta geconstateerd en mijn papa is nu bezig zich fysiek en mentaal voor te bereiden op een zware operatie die zijn interne motor weer een langere levensduur zal geven. Zoals elke operatie zal ook deze niet zonder risico zijn dus het is niet overdreven om te zeggen dat het spannende tijden zijn. Afwachten maar. Het is echter gedurende tijden als deze dat ik me weer realiseer dat ik een heel eind van huis zit.

Hier in de VS gaat alles zijn gangetje en worden uren gewoon dagen en dagen gewoon weken. Mijn voorraad Perla koffiepads is aangevuld door Angelique en haar zoons. Zij reageerde op een advertentie die ik een jaar of wat geleden op Hyves had gezet. Daarin bood ik aan om tegen betaling in natura (koffie & stroopwafels) Hollandse toeristen van het vliegveld in San Francisco te vervoeren.

Verder niet te gek veel nieuws te melden.

Antwan

Bitterballen en Beerenburg

Een van de weinige dingen die hier mis is mijn tanden zetten in een oudhollandse vette hap. Een lekker bamiballetje, een kaassoufleetje, een patatje oorlog...dat soort dingen. Het naar de lokale snack-hut rijden voor een cholesterol-fix is hier een dikke NO-NO. Maar als de Antwan niet naar de snack-hut komt, komt de snack-hut wel naar Antwan. Met dat in het achterhoofd en het immer terugkerend verlangen naar deze typische Hollandse kwiesiene heb ik de afgelopen weken mening uur in de keuken doorgebracht om met behulp van, me door vrienden en het internet, toevertrouwde recepten wat Nederlandse vethappen in elkaar te draaien. Kaassoufles en bitterballen maken is niet zo heel moeilijk, het is alleen een hoop werk.

Om te vieren dat de oerhollandse snekkerette de weg naar mijn keuken heeft weten te vinden en het feit dat ik mijzelf binnenkort (dinsdag de negende) een heuse 40-er mag noemen leek het een aardig idee om wat vrienden en bekenden naar ons appartement te lokken en deze over te halen om als proefkonijn te fungeren. Om een en ander nog wat meer Hollands elan te geven stonden er naast eerdergenoemde snacks onder meer een patatje oorlog/speciaal, tompoucen, stroopwafels en Duyvis borrelnootjes op het menu. om niemand teleur te stellen waren er ook wat minder exotische gerechten voor handen. Jill had ook een fiks aantal uren in de keuken doorgebracht om wat speciale dingen te maken voor onze gasten met graan-allergieen.

Daar een op een goed feest het duo "Natje en Droogje" niet mag ontbreken moest er nog wat te drinken op tafel komen. Hollandser dan Heineken kan bijna niet maar de toevoeging van een flesje Beerenburg en een paar blikken Oranje(hoofdpijn)Boom maakte het geheel af. Zo stonden er gistervond iets meer dan 20 man in ons huis vette happen te kauwen en pils weg te slikken. Niet alleen de aanwezige kaaskoppen konden de vette rommel waarderen; ook niet-Hollanders waren onder de indruk van de snacks.

Rare gewaarwoording om 10.000 van het vaderland een Hollandse snack weg te spoelen met een kauwe klets en een ander onder het genot van de klanken van BZN, Kane, Anouk, Andre Hazes, Het Goede Doel en nog vele anderen. Het trotse rood-wit-blauw wapperde buiten en de Hollandsche kaas was voorzien van kleine Nederlandse vlaggetje. Het was een super verjaardag die ik graag met familie en nog veel meer van mijn vrienden had willen vieren. Het zijn van die momenten dat ik me realiseer hoe ver weg ik woon.

Gegroet.

oohhh er zijn nog wat foto's gemaakt...enigszins wazig maar men krijgt een idee.