Ik was er weer even; in Nederland bedoel ik
dan. Na minder dan een jaar geleden vertrokken te zijn landde ik op vrijdag 27
April weer met de KL605 op Amsterdam voor een 10 daags verblijf in the Old
Country. Een jaarlijks terugkerend bezoek aan familie, vrienden en oude
herinneringen die ik in 2005 heb achtergelaten.
Voor de trouwe lezer van mijn sporadisch
bijgehouden blog moge het geen verrassing zijn dat ik reikhalzend uitkeek naar
het weerzien met mijn ouders daar er in de afgelopen 12 maanden op het fysieke
vlak het een en ander aan me veranderd was/is en ik vol trots met een
welgemeende "ta-ta" de deur van mijn ouderlijk huis wilde
binnenstappen om hen die me ter wereld brachten en succesvol hadden
grootgebracht te laten zien hoe goed het me gaat. Ik had echter geen rekening
gehouden met het feit dat een lange dag en zo mogelijk nog langere vlucht niet
onopgemerkt aan me voorbij gaan en ik eruit zag als een zombie toen ik vol
goede moed op mijn ouders afstapte om ze na een jaar van afwezigheid te
omhelzen; ze zijn zich de oud-Hollandsche tering geschrokken en trokken subiet
mijn geproclameerde goede gezondheid in twijfel. Een blik in de spiegel maakte
dat ik het niet eens helemaal oneens kon zijn met deze vaststelling maar ik
verzekerde mijn ouwelui dat een goede nacht slaap en een warme douche wonderen
zou doen voor mijn uiterlijke vertoning en ze sloten dra vrede met mijn nieuwe
ik. Het lijdt geen twijfel dat ik tijdens mijn interactie in de volgende dagen
regelmatig soortgelijke reacties mocht ontvangen en ik voel me dan ook
genoodzaakt om nog maar eens te benadrukken dat ik me (ondanks een lichte
verkoudheid/griep) helemaal super voel en dat ik zeer zeker geen chemische
behandelingen voor slopende ziektes onderga.
Het verblijf in Nederland was, ondanks de
constante kou, erg plezierig. Ik bezocht familie en vrienden, zag mijn
"kleine" neef een potje om-des-keizers-baard voetballen en bracht een
paar uur door in Sportcenter ALL-round. Ook het traditionele diner bij met de
oud collega's bij de chinees in Delft ontbrak niet op het programma. Het zijn
de geijkte dingen maar een en ander tovert jaar na jaar een lach op mijn
gezicht en maakt dat ik al weer uitkijk naar de volgende keer. Een van de
hoogtepunten die ik dit jaar mocht genieten was de kampioenswedstrijd va AJAX
tegen v3..nooit meer verwacht en waarschijnlijk ook niet echt (over het hele
seizoen gezien) helemaal terecht maar de vreugde was er niet minder om.
Het was fun en ik zie Holland graag terug
in 2013
