Bye Bye Negerzoen

Ver van mijn geboorteland tracht ik de vinger aan de pols te houden waar het het locale nieuws betreft. Tijdens een van mijn speurtochten langs de digitale snelweg viel mijn oog vandaag op bovenstaande kop. "Bye Bye Negerzoen" een smakelijke traditie wordt onder druk van de politiek correcten in Nederland teniet gedaan. De ronde schuimbollen met koek en chocolade al 86 jaar populair zullen door oplaaiende protesten in de toekomst door het leven gaan als de "Buyszoen". Het is ongelofelijk te moeten constateren dat in tijden van globale crises, aanstormende epidemien en ander onheil de focus wordt gelegd op de naamsverandering van een van Neerlands bekendste en smakelijkste traktaties. Lezers van de site waar ik het bericht gelezen heb (klik hier voor de link) vragen zich terecht af wat te doen met de Jodekoeken, afrikaantjes en ander zogenaamd raciaal getint materiaal. Voor je het weet doet het wereld natuurfonds de "Berehap" in de ban, komt de Stichting voor de rechten van het reptiel in het geweer tegen de beledigende term "krokodillentranen" en wordt zelfs het memoreren van de naam Kortjakje strafbaar omdat er vast wel ergens een Stichting bestaat die belangen van individuen met die voor- of achternaam behartigd en van de daken schreeuwt dat alle Kortjakjes in hun bestand excellente verzuimgemiddelden hebben en al helemaal niet naar de kerk gaan als zij een week ziek geweest zijn. Waar zijn we, of beter ze mee bezig.

Twan...the MAN

In een desperate poging de algehele klanttevredenheid van onze opdrachtgeve Juniper wat op te vijzelen besloten mijn IBM managers maanden geleden om een Incentive in het leven te roepen. De regels waren eenvoudig maar doeltreffend; stel een doel en een ieder die het presteert om dit doel te evenaren of zelfs te overtreffen beloon je met een (substantieel) geldbedrag. Wat een geweldig idee om mensen extra te belonen voor het doen van werk waar ze van oorsprong al riant beloond voor worden. Het moet niet gekker worden. 3 maanden extra en let op; gratis geld. Ondanks het feit dat ik het de normaalste zaak van de wereld vindt dat je standaard je best moet doen om je klanten tevreden te stellen en het geven van bonussen in mijn ogen nodig zou moeten zijn om je te motiveren ben ik natuurlijk niet te principieel om al de kans zich voordoet wat extra knaken te scoren. Zo gedacht zo gedaan. Als enige van ons team heb ik het gepresteerd om 3 maanden achter elkaar de hoogste bonus in de wacht te slepen. Niet alleen de geldelijke beloning smaakt zeer zoet maar ook zeker het feit dat ik binnen 6 maanden al genoeg geleerd heb om mijn klanten, managers en collega's tevreden te stellen.

Zonder al te veel arrogantie durf ik het volgende te stellen...I am Awesome : )

Jerry Seinfeld

Geinspireerd door mijn bezoek aan Cup-A-Joe van afgelopen week zit ik binnen 7 dagen na mijn laatste blog-entry al weer achter het toetsenbord om te verhalen over dingen die me recent zijn overkomen. Op vrijdag 10 maart togen Jill en ik na een goede maaltijd naar het Raleigh Memorial Auditorium om daar een live comedy show te genieten. Reeds maanden geleden waren we er in geslaagd om tegen forse betaling 2 plaatsbewijzen voor "The Jerry Seinfeld-show" te bemachtigen. Deze grappenmaker was jarenlang de ster in een naar hem vernoemde sitcom. Samen met een enorm grappige opwarmer/sitekick reist Jerry stad en land af om avond aan avond het massaal toegestroomde publiek met zijn kleurige blik op de hedendaagse samenleven te amuseren. Voor een ieder herkenbare taferelen werden overgoten met een gezonde dosis humor hetgeen zorgt voor een vermakelijke avond. Niet bijzonder, geen dijenkletsen maar gewoon goed en leuk.

Cup-A-Joe

Na maanden van afwezigheid is het vandaag weer eens tijd voor een bezoekje aan mijn non-alcoholische stamkroeg. Deze betonnen inspiratiebron deed me in mijn beste tijden fikse epistels op dit log fabriceren en ik hoop dan ook dat een vluchtig bezoek en een kop-Joe oude tijden zal doen herleven.

Het is al weer even geleden maar ik moet u terug meenemen naar zaterdag 4 maart jl. In het kader van mijn broodnodige integratie heb ik een denkdeeldige lijst opgesteld me dingen die me te doen staan voor ik mezelf een echte Nederlandse-Amerikaan mag noemen. Zo moet ik nog een keer met strakgepoetstse schoenen een balletje gooien op de bowlingbaan, met collega's naar een shooting-range, leren golven en nog veel veel meer. Het ultieme doel is om uiteindelijk met vlag en wimpel te slagen voor het Amerikaans staatsburgerschapsexamen maar dat is nog toekomstmuziek.

Hoewel het oorspronkelijk niet op mijn lijst stond maakte een van mijn collega's me er op attent dat zonder een all-american-familie te hebben verhuisd er van inburgering geen sprake kon zijn. Deze terloops gemaakte opmerking deed me het koude zweet uitbreken; waar vind je in vredesnaam een A-A-F vriendelijk genoeg om je te helpen deze taak van je inburgeringslijst af te strepen? Als bij stom toeval bleek mijn attente tipgever zelf in staat mij in deze zaak te faciliteren; het moet niet gekker worden. Met mijn "lijst" in mijn achterhoofd stond ik dus op een zaterdagmorgen, zwaar zwetend een dressior het trapgat in te douwen en vervolgens met een aan hernia grenzende rugverdraaide de wasmachine dezelfde gang te laten maken....geweldig. Ik begin me meer en meer thuis te voelen.

What is next...

Alweer even geleden...

Het is al weer een tijdje terug dat ik voor het laatst de tijd nam om een stukje op mijn weblog te schrijven. Noem het luiheid, noem het gebrek aan inspiratie, noem het wat je wilt...het kwam er gewoon niet van. Wie o wie schrijft elke dag of week een stuk over zijn voortkabbelende leven als er niets bijzonders gebeurt. Het leven neemt hier meer en meer zijn normale gang en dat is een goed iets. Geen gevoel meer van een ver avontuur in een vreemd land. Geen worstelingen met overheidsdiensten en geen banenjacht meer. Gewoon 5 dagen per week met de lunchtrommel naar je werk om daar de spreekwoordelijke knaken te verdienen. 5 dagen? eeehhh nee! Vanaf aankomende week worden mijn 40 werkuren verdeelt over 4 dagen. Een vierdaagse werkweek in de States, daar had ik nog niet van gehoord maar het is een feit. Van zondagavond 22.00 tot donderdagochtend 08.00 en verder niet. Elke vrijdag een vrij-dag, waar ken ik dat van?! Ik voel me hier steeds beter op mijn plek.