Open Greenbrae Tenniskampioenschappen...

Ik schrijf u dit met een lichte nevel in mijner kop. Waar ik vroeger nog wel eens betrapt kon worden op "wantatsen" met een pils en sigaret in de hand is het tegenwoordig virtueel tennis met een pils. Het is weekend en ik hoef niet te rijden vanavond. Ik heb derhalve mijn Heineken tapvat uit de koelkast getrokken om vervolgens met een Heineken in de ene hand en de Wii controller in de andere de edele tennissport te beoefenen in de warme geborgenheid van onze huiskamer. Wat wil een mens nog meer. Tuurlijk is het op vrijdag naar een kroeg in Delft afzakken om daar een pils te drinken ook een prima idee maar bij gebrek 015 in mijn huidige kengetal is dit een prima alternatief.

Het is de eerste werkweek die ik op deze manier afsluit daar mijn betere helft mij vorige week verraste met een spontaan georganiseerde kroegentocht in San Francisco. Altijd leuk en gezellig om in de Mission wat te drinken en daarna half kachel naar de Castro te lopen. De Castro staat bekend om zijn regenbooggeorienteerde bewoners en publiek. Een bonte stoet van homosuelen, travestieten en omgebouwde medemens trekt daar normaliter over straat van kroeg tot kroeg. Geen plaats voor de "narrow-minded" onder ons maar ik kan me er prima vermaken. Ik herinner me nog een van mijn evangelische collega's in North Carolina die reageerde op mijn aankondiging naar hier te verhuizen met de zin "you going to move to that place with all those gays" en moet dan lachen om de bekrompenheid van zulk een persoon. San Francisco en de Bay Area is cool en ik raadt een ieder aan het op de "places to see before you die" lijst te zetten!

 

 

Terug naar North Carolina....

eeehhh ik dacht het niet. Maar het is natuurlijk altijd goed om te weten dat je bij je vorige managers een goede indruk hebt achtergelaten. Zo goed zelfs dat me van de week een baan werd aangeboden bij IBM. De manager aldaar wilde eerst mij polsen voor de baan "public" ging. Ik moest dan wel terug naar NC verhuizen. Het idee!? Een paradijs en een goede baan achterlaten om weer naar de Bible Belt te verhuizen? Dacht het niet.

Maar het is egostrelend, dat wel.

Panning for gold

In het spoor van de 49-ers begaven wij ons dit weekend richting the Mother Lode. Dit gedeelte van Californie staat naast een groot aantal wijnmakerijen voornamelijk bekend om zijn gouddelvers verleden. In de negentiende eeuw trokken lieden van allerlui pluimage en nationaliteit naar de uitlopers van de Sierra Nevada om daar naar goud te zoeken. Als elk ander economisch verschijnsel bracht ook deze "Gold Rush" een complete maatschappij met zich mee. In het kielzog van de Niners togen tandarts, smeden, doctoren etc etc naar het westen van Cali om zich daar te vestigen en hopelijk een graan mee te pikken van al het moois dat uit de beken, kreken en grond werd gehaald.

Als gezegd zijn wij afgelopen weekend ook ons geluk gaan beproeven. Optimistisch als ik ben had ik op voorhand mijn managers laten weten dat het heel goed mogelijk was dat afgelopen vrijdag mijn laatste dag bij Oracle was en opzichtig geinformeerd naar de wijze waarop ik mijn ontslag zou moeten indienen. Achteraf gezien werd ik gelukkig ik niet serieus genomen; frustratie was al wat we vonden in de kunstmatige kreek. We hadden diep in de buidel getast om de "get rich quick" pan te kopen en werden dan ook vorstelijk beloond met wat goudsplinters die door cowboy Mike vakkundig uit de pan met modder werd gefilterd maar dat was het dan ook. Jill en ik hebben daar nog een half uurtje met staan scheppen, schudden en schelden maar meer dan wat kleine glimmende steentjes ontwaarden we niet.  "Get rich quick" is ongetwijfeld van toepassing op de uitbater van deze toeristen-belazerij.

Gelukkig maakte het bekijken van de omgeving met al zijn oude spookstadjes een diepere indruk dan het goud-debacle dus het weekend was verder prima. Op de Bed & Breakfast dan. Pre-fab camperen noem ik het maar. Voor een niet misselijke $160,00 werden we geparkeerd in een veredeld tuinhuis, zonder tv en een kapotte airco. We hadden voor 2 nachten vooruit betaald maar ik ben vanmorgen naar de receptie gegaan en ze zachtjes maar heel duidelijk verteld dat het een waardeloos geheel was en we het liefst weg wilden. Na wat gesoebat kregen we de vooruitbetaalde tweede nacht terug. 

Al dat voor de tweede dag op de agenda stond was het bezoeken van een kerkhof dat volgens een boek over Californie het bezichtigen meer dan waard was en "the Moaning Cavern" te exploreren. Het ontbreken van een parkeersplaats zorgde even voor wat verwarring maar brutaal als ik ben stuurde ik mijn Explorer het kerkhof op om daar alle stenen eens goed te bekijken. Leverde wat afkeurende blikken van wandelaars op maar wie daarom maalt heet geen Antwan. Op naar de "Zuchtende Grot"! Alwaar we een trap van 234 treden afdaalden om prachtige stalactieten en stalagmieten te bekijken. Fascinerend om te zien wat het effect van water op rotsformaties is als je het maar de tijd geeft; prachtig. Daar we alles in de omgeving zo'n beetje gezien hadden zijn we op ons gemak naar huis gereden en slapen we vannacht weer in ons eigen bed. Oost, west, thuis best zeggen we dan maar.