Vanaf 30 April zonder werk......

plek op kantoor. Ik wordt niet langer geacht op kantoor te verschijnen maar mijn werk gewoon lekker thuis te doen. Bureau leegruimen, alles in dozen en de zooi mee naar huis. Ik heb dit “onheil” over mezelf afgeroepen daar ik de afgelopen maanden gemiddeld 0.7 keer per week op kantoor ben verschenen. De organisatie van Oracle verandert en wij veranderen mee.

Ik heb me aardig aangepast al zeg ik het zelf; door mijn conference calls in de middag te plannen kan ik mooi achter op het balkon zittend de zon zijn werk laten doen terwijl ik met klanten praat, ik loop hard in mijn lunchpauze hetgeen me behoedt voor excessief eten en mijn reistijd is beperkt tot 2 minuten van mijn bed naar mijn bureau. Niet meer welkom zijn op kantoor heeft zo zijn voordelen.

1 keer per week maak ik nog immer de gang naar kantoor om mijn, inmiddels gekleurde, gezicht te laten zien. Dat is dan ook meteen de minst productieve dag van de week daar het leven zich op kantoor voornamelijk rond de water-koeler en in kantoren van managers afspeelt.

Zoals ik al eerder meldde......het gaat nog steeds goed! Sterker nog; het gaat steeds beter.

Gegroet

Passover Haggadah

Gisteren waren Jill en ondergetekende, op uitnodiging van een onzer vrienden, aanwezig bij een heuze Passover viering. Deze traditionele Joodse feestdag viert/herinnert de Exodus van het Joodse volk vanuit Egypte en alle rompslomp die dat voor de zionisten met zich meebracht,

Al op vroege leeftijd de kerk uitgebonjoured zijnde ging het hele religueze aspect van een en ander geheel aan me voorbij en voelde ik me bij tijd en wijle een oprechte huichelaar voor het meelezen van de verhalen en gebeden. Maar ik had de gastvrouw vooraf op de hoogte gesteldt van mijn gebrek aan hiernamaals-geloof en ik werd ervan verzekerdt dat het louter een sociaal gebeuren was familie en vrienden rond de dis plaatsnemen om onder het genot van een hap en een drank het verhaal van Mozes, de 10 plagen en de eerdergenoemde Exodus door te nemen. Een soort boekclub; maar dan anders....

Daar mijn huidige leven in Californie, met mijn baan, huis en boodschappen doen, al lang niet meer zo spannend is als de eerste maanden in de VS ben ik altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen en het proeven van traditioneel Joodse gerechten leek me dus wel een Kosjer idee. Als wannabe-Jood zijnde heb ik in de afgelopen jaren hier al ontdekt dat het eten van een broodje droog vlees met knoflook-saus na de nodige pilzen in de kroeg geen traditioneel Joods maal is maar de spijzen die me gisteren onder de neus gedouwdt werden ware redelijk nieuw voor me. Avontuurlijk als ik ben heb ik elke dis aan een smaaktest onderworpen, daarmee voorbijgaand aan het feit dat sommige werkelijk niet om aan te zien waren. Ik zal u de namen en ingredienten onthouden maar het is veilig te zeggen dat ik een schat aan ervaringen rijker ben na gisteravond.

Vrolijk Pasen!!