met
een gezond portie scepticisme raden Jill en ik gisteren op de
motorfiets van een zinderend heet Marin county naar San Francisco om
beeldverslag te doen van de festiviteiten en activiteiten rondom de
America's Cup.
Net
als het overgrote deel van de Bay Area bevolking had ik al weken,
maanden mijn buik vol van deze opgeblazen zeilparade en kon derhalve
niet wachten tot het officiƫle startschot, het begin van het einde,
zou worden gegeven. Met groot enthousiasme hadden de lokale jaren
geleden het nieuws dat AC13 in San Francisco zou worden gehouden tot
zich genomen. Een spektakel dat de ogen van de (zeil)wereld op “The
City” zou richten, de nodige en cosmetische aanpassingen van de
kustlijn en niet te vergeten de vele dollars die zich via de
portemonnees van de duizenden fans een weg zouden banen naar de toen
noodlijdende lokale economie.
Het
duurde echter niet lang vooraleer de oorspronkelijke hosanna roes
plaats maakte voor de bewolkte realiteit van deze wereld regatta.
Berichten over rechtszaken en zich terugtrekkende teams temperde de
opwinding en de race transformeerde in de ogen van niet zeilers van
een waar huzaren-stuk tot een matte optocht van rijkelui's speeltjes
met grote infrastructurele ongemakken en verkeershinder tot gevolg.
Daar
ondergetekende hoegenaamd geen yota verstand heeft van zeilen in het
algemeen en dit soort races in het bijzonder reed ik dus als gezegd
een “het zal allemaal” gemoedstoestand over de Golden Gate brug
naar the Fog City. Dra worstelden het aangezicht van een der grote
zeilschepen op de baai en het drukke verkeer op de brug over mijn
aandacht. Zonder te overdrijven kan worden gesteld dat het
indrukwekkende tafereel niet aan me voorbij ging met enige opwinding
weefden we ons door het verkeer op weg naar het episch centrum van de
AC.
Het
commerciƫle, overwegend rode monster dat zich van de pieren meester
heeft gemaakt bleek een bruisende mix van bezweette dronkaards en
serieuze zeilliefhebbers maar de energie droop er vanaf en het was
moeilijk om niet enthousiast te worden bij het zien van de
spectaculaire beelden van het water. Jill en ik kregen de kans om
een van de wedstrijden met een deel van de jury te bekijken in de
Friends & Family lounge van de organisatie, hetgeen het gevolg
was van een interview dat we enige tijd geleden voor www.zeilhelden.nl hadden gedaan met
Josje Hofland.
Na
het zien van beide races en nog wat beelden en impressies tot ons te
nemen togen we richting huis om daar bij te komen van een geslaagd
avontuur in de stad.
Gegroet.