Genoeg gebeurd...

Sinds de laatste keer dat ik me meldde is er heel wat gebeurd. Zo ben ik samen met mijn betere helft naar een Day-Spa geweest om daar te genieten van een relaxerende massage en revitaliserend modderbad. Geweldige ervaring die ik een ieder zomaar kan aanraden.

Na deze eneverende ervaring was het zondag tijd voor Superbowl 41. Het grootste sport evenement in de VS. Heel de natie schaart zich met bier, cola, chips, chicken wings, pizza en wat nog meer zij voor de tv om de finale van het football seizoen te bekijken. Als neutrale supporter, meer om het echte football gevende, niet amerikaan moet ik moeite doen om het te begrijpen en er enthousiast voor te worden, maar het is een traditie en in het kader van de doorgaande integratie doe ik dus vrolijk. Een van de publiekstrekkers is de vertoning van reclames. Het is een gewoonte dat iedere sponsor zijn uiterste best doet om zo spraakmakend mogelijk over te komen. De commercials zijn te vinden op http://sports.aol.com/nfl/superbowlads

Ook ben zijn we om mijn verjaardag te vieren een weekendje naar de kust geweest om daar lekker uit te waaien, een aquarium te bezoeken en te genieten van al culinaire hoogstandjes. Foto's van het weekend zijn te zien op www.jillandantwan.com

Minder goed nieuws is dat ik aan het einde van april zonder werk kom te zitten. Ondanks dat IBM lovend over me was en nog steeds is is het over en uit. Reden; onze banen worden geoutsourced naar India. Op zoek naar werk dus. Heel de dag sollicitaties de deur uit sturen en bellen tot ik er bij neer val. Wordt dus ongetwijfeld vervolgd.

"Hallo jongen, dit is je moeder..."

In vroeger jaren was dit een veelgehoorde zin op cassettebandjes die via snail-mail zhun weg over heel de wereld vonden. Tapes met familiegroeten reizend in het spoor van menig avonturier die zijn vaderland verliet om elders zijn heil te zoeken. Jonge boerenknapen die naar Canada verhuisden, vagebonden naar Australie of gelukzoekers naar de VS.

Tegenwoordig hoeven we niet meer te leunen op de nukken van stoffige postbodes met waggelende karretjes om woorden van geluk en gezelligheid over heel de wereld te zenden. Internet; hetzelfde medium dat jaren geleden verantwoordelijk was voor mijn hook-up met Jill maakt het nu mogelijk dat het spreekwoordelijke thuisfront niet meer rond de cassetterecorder hoeft te gaan zitten om mijn van huiselijke woorden te voorzien. Anno 2006 hebben mijn ouders gewoon een PC en middels Skype en MSN is bijna dagelijks contact mogelijk. Dagelijks/wekelijks contact dat afstanden overbrugt en scheidingen dragelijker maakt.

Wat niet verandert is is de manier waarop mijn moeder menig MSN- of Skypegesprek begint;"Hallo jongen, dit is je moeder..."