….was de laatste in zijn soort. Een
jarenlange traditie, vermoord door het ego van onze nieuwe vorst die in al zijn
oubollige wijsheid heeft besloten dat het vieren van zijn oma’s verjaardag maar
eens afgelopen moet zijn. April den
zevenentwintigste dient voorts aangemerkt te worden als Koningsdag. Kalenders
moeten worden aangepast, reisgidsen wereldwijd kunnen de prullenbak in en
toekomstige reisplannen dienen te worden gemodificeerd.
Traditiegetrouw was ik ook dit jaar op 30
April in Nederland om me, in het oranje gestoken over te geven aan het
bruisende feest in mijn geboortestad. Omringd door vrienden en (al dan niet
vage) kennissen heb ik me weer ouderwets vol laten lopen in bekende en minder
bekende kroegen. In tegenstelling tot voorgaande jaren werd ik dit jaar
vergezeld door mijn betere helft die na jaren afwezigheid weer eens de
aantrekkingskracht van Neerlands straatfestival voelde. Daar de attractie door
Delft onevenredig verdeeld is over ons was ruim van tevoren een weekend
Amsterdam gepland.
Zo stonden we vrijdagochtend 26 April met
een overvloed aan bagage en slaaptekort op Schiphol om “Holland trip 2013” aan
te vangen. Een snelle re-introductie met Koffie Wrong en een rit in een veel te
kleine taxi later meldden we ons bij The Dylan. Dit boetiek hotel gelegen aan de Keizersgracht was voor
het weekend onze uitvalbasis vanwaar wij een wandeling langs memory-lane zouden
ondernemen. Jill en ik waren namelijk op 14 februari 2005 na onze
huwelijksvoltrekking naar Mokum afgereisd voor het aanvragen en van een groene
kaart en wat R&R.
Delft
Na een uitputtend weekend in de hoofdstad
togen we daags voor het grote feest, via de wereldbefaamde bollenstreek van 020
naar 015 om in een van de appartementen van The Bridges House Hotel ons
tijdelijke onderkomen in te richten.
Daar het gebruikelijk bivakkeren bij
mijn ouders of vrienden niet de meeste ideale situatie is met z’n tweeën was op
voorhand een appartement in het centrum van mijn geboortestad geregeld. Een
prima uitvalsbasis voor onze escapades op en rond de nationale feestdag.
De
rest van de korte week (Jill vertrok Donderdag weer naar huis) werd
doorgebracht met bezoeken aan familie, vrienden en kinderboerderijen. Dat laatste toverde een enorme glimlach op het
gezicht van mijn betere helft.
AJAX
Een bezoek aan de kampioenswedstrijd
van AJAX mocht ook dit jaar niet uitblijven. Als ik voorgaande jaren werd een bezoek aan de
meest succesvolle voetbalclub van Nederland weer mogelijk gemaakt door P. N. en een welgemeende “Dank je wel” is dan ook
op zijn plaats. Was het een jaar of wat geleden nog de uitwedstrijd tegen
H-veen die, indien gewonnen cruciaal was voor de 30ste landstitel; vorig en dit
jaar stapten Marco en ik de vertrouwde ArenA binnen om tegen de nummer laatst
van de Eredivisie AJAX schaal 3 in evenzoveel seizoenen te binnenhalen. Toegegeven
dat de ontlading na nummer 30 vele malen groter was dan vorige week, blijft het
toch altijd weer een speciaal moment. “Niet arrogant, gewoon weer de beste”
Al met al waren de 10 dagen doorgebracht
in Holland weer helemaal top. Ik heb heel veel mensen gezien maar nog zat ik op
de weg terug met een vervelend gevoel op mijn veel te luxe vliegtuigstoel. Voor
diegenen die ik in 2013 niet heb kunnen ontmoeten “Doen we volgend jaar beter!!”
