het
is al weer meer dan 21 jaar geleden dat je plots uit ons midden werd
gerukt. De dagen voorafgaand aan 9 april 1991 zijn nog steeds een
waas. Het bericht dat jij, levensgenieter pur sang, sterk als een
paard, ergens in een donkere Haagse ziekenhuiskamer voor je leven lag
te vechten zette voor mij, en velen met mij de tijd even stil. Nadat
je dagenlang had geweigerd je over te geven aan, wat later
onvermijdelijk bleek, vloeide de kracht om nog langer te vechten
langzaam uit je vandaan en sloeg je een gat in onze harten dat tot op
heden niet geheeld is. De dagen na jouw overlijden was de huiskamer
van je ouderlijk huis een zoete inval van familie en vrienden die
naar mijn gevoel meer jou leven vierden dan je dood berouwden. Tot
diep in de nacht verhaalden we van avonturen die we in de jaren
daarvoor hadden meegemaakt, we schilderden het aangezicht van jouw,
veel te korte maar intens genoten, leven.
Je
bent dus al zo'n 21 jaar weg, maar nog zeker niet vergeten. Je leeft
voort in harten en gedachten rondom de wereld, je glimlach prijkt op
foto's en in herinneringen die soms dagelijks, soms wekelijks of soms
zomaar ineens tot ons komen. Feestdagen, jouw verjaardag of
nonchalante blader-sessies door fotoboeken doen de gedachten aan
verdrietige maar vooral goede tijden met jou boven komen. Je leeft
voort; bij je ouders, bij je zus, je familie & vrienden en bij
mij hier in Californië.
Sinds
kort draag ik je portret overal met me mee op mijn onderarm. Zo zie
wat meer van de wereld en hoef ik me geen zorgen te maken over het
grijpen van je foto als ik bij de volgende schudding van de aarde
naar buiten moet rennen. Ook sta je volgens mij symbool voor de
gedachte dat dit prachtige leven zomaar ineens voorbij kan zijn en we
dus moeten genieten van elk moment. De herinnering aan mooie dingen,
goede vrienden (waar ook ter wereld) en hoe we maar stof in de wind
zijn.
Je
trotse kop is nog wat opgezwollen en je ogen bloeddoorlopen als na
een avond stevige doorhalen met de dames van Hudito maar dra stralen
je ogen als nooit te voren en lach je de wereld tegemoet. Weg, maar
nooit vergeten.
Per
Siempre
