Loterij Koorts

het zal u niet zijn ontgaan; de Mega Millions loterij had gisteren een van de grootste, zo niet de grootste jackpot ooit. Aan het einde van de dag zat er 640 miljoen dollar in de pot en de kans om deze gigantische prijs in de wacht te slepen was 1 op 176.000.000 of zoals ik mijn wiskunde leerkrachten altijd voordroeg 1 op 2; je wint hem of je wint hem niet. Maar of het nou goede kansen or waardeloze kansen waren de grote poet ging gisteren aan onze neus voorbij. De investering van $ 5 leverde slechts 2 goede nummers op, hetgeen net zo goed is als helemaal niets.

In de dagen voorafgaand aan de trekking stond het nationale nieuws bol van de grote happening en overal werden mensen uitgehoord over hoe zij, als vrouwe fortuna hem of haar gunstig gezind was, het bijna half biljoen zouden spenderen. Reacties varieerde van o.a. stoppen met werken, een gigantische vloot auto's kopen, aan goede doelen geven tot “ik heb geen idee, daar denk ik echt niet over na” Ik schaar mezelf in de laatste groep omdat ik simpelweg niet de fiducie heb dat zo'n geweldige smak geld onze kant opkomt, de kans is gewoonweg te klein. Het lijkt me echter dat de winnaars van gisteren wellicht ook dezelfde mening zijn, of betergezegd waren toegedaan terwijl ze nu wellicht al een zwembad hebben laten vollopen met 25 jaar oude single malt om er de eerste 3 dagen niet meer uit te komen. Er is dus, zij het een kleine, hoop. 

We keep on playing.

Gegroet

1984 ... give or take a few months

Een net 14-jarige bengel presteert het om, samen met zijn makkers, de reis vanuit Delft naar het verre Kijkduin te volbrengen om in de Mar-e-ton al Mailibu-cola drinkend naar strakke meiden te gluren en de klappen van lokale kampers te ontwijken. Diep in de nacht proberend vanuit De Haag naar Delft te komen om vervolgens als gevolg van een platte zak een paar uur op CS te ijsberen, wachten op het eerste gele boemeltje naar Delft. De gouwe ouwe tijd.

Met regelmaat vraagt men mij hier naar de “legal drinking age” in Nederland. Deze mystieke mijlpaal, de eerste dag dat het legaal is om een of meerdere alchoholische versnapering te nuttigen, die hier in de VS op 21 jarige leeftijd bereikt wordt is een, in mijn geheugen, in Nederland minder duidelijke gestelde grens. Mijn verhalen over jeugdige, door alcohol geinsprireerde escapades doen meermaals de mondhoeken van mijn toehoorders naar boven buigen en met gepaste jaloezie worden relazen gepareert met anekdotes over heimelijke drinkebroeder sessies onder de tribunes van lokale sportcomplexen of op de achterbank van geleende automobielen. Ik hoor de verhalen graag aan terwijl ik het heerlijk heldere vloeibare goud dat ik nog immer als Neerlands beste export-produkt in mijn keel giet; maar echt onder de indruk ben ik nimmer.

                                   

Enig speurwerk leerde me deze week dat je, tegenwoordig, pas op je 16e een pils mag slikken en vervolgens nog 2 jaar moet wachten vooraleer wat sterkere drank ingenomen mag worden. Ik hou me maar vast aan het feit dat het in mijn tijd nog toegestaan was om op jongere alcohol te nutigen en ik derhalve de wet nooit (echt) gebroken heb.

Naar ik van de week las is er een discussie gaande om de minimum leeftijd vast te zetten op 18 jaar; arme Hollandsche jeugd.  

Winter in Californie …

het was wat onverwacht, en in mijn optiek ook zeer zeker ongewenst maar de afgelopen week brak dan “eindelijk” de hemel boven de Bay Area open om de droge bodem van wat overvloedig water te voorzien. De afgelopen maanden was tegen de gewoonte in geen noemenswaardige plensbui gevallen en ik vond dat prima. De reservoirs waren na de waardeloze winter en zomer van vorig jaar nog best goed gevuld en ik was toch niet van plan om dit jaar nog mijn gang naar de ski gebieden van de Sierra Nevada te maken. Egoïstisch? Yup …ik ben niet perfect.

Het nare weer zorgt met zijn donkere dagen en waardeloze waterlozingen voor een depressief geheel dat we in huize Honig-vanderStap nu net even niet kunnen gebruiken. Jill zit tijdelijk zonder werk en om daar een beetje goed mee om te kunnen gaan is een positieve ambiance wenselijk. De Anton Pieck taferelen die zich buiten de deur afspelen.

 

Rennen

Het gaat met de hiel steeds een stuk beter. De dokter heeft er een week of 2 geleden een fijne spuit met anabolen ingezet hetgeen meer effect heeft gehad dan 3 maanden therapie en andere methoden. Zo kon ik na een paar dagen rust weer eens de sportschoenen onderbinden en rustig aan gaan beginnen met joggen. De afgelopen weken/maanden werden voornamelijk in de Pilates-studio en op de fiets doorgebracht maar nu de voetdokter me heeft vrijgegeven om weer wat rond te rennen richt ik me weer op het hardlopen. 

Gisteren heb ik in het kader van mijn training voor het eerst in mijn leven de Golden Gate brug al rennend overgestoken. 

Langzaam aan gaat alles beter! Er staat op 20 mei een race van 12 kilometer op het programma en ik ben redelijk uit vorm maar met een hoop training en een gezonde dosis doorzettingsvermogen kom ik er wel.

TROTS

Voorts ben ik ook enorm trots op mijn zuster die een moedige stap heeft gezet op het goede pad naar gewichtsafname. Elke vorm van hulp die je inroept om zwaarlijvigheid een halt toe te roepen is een stuk gereedschap en je hebt spreekwoordelijke ballen nodig om met die hulp zelf de strijd aan te gaan; zoveel heb ik in de afgelopen maanden wel geleerd!

VOETBAL

zou ik me daar toch bijna mijn neef "Kleine"Krijn vergeten. Die heeft in de afgelopen maand toch maar mooi zijn debuut in het eerste van Hulshorst gemaakt. Kan het mooier?! Ik kijk er naar uit eind volgende maand 1 van zijn wedstrijden bij te wonen.