Ook weer voorbij

2009 verdwijnt langzaamaan in de achteruitkijkspiegel van de auto die zich een weg baant op de Highway of my life. Wees gerust ik ben niet dronken of high; wilde gewoon eens kijken of mijn 2 wekelijkse gekrabbel naar een waar literair niveau getild kan worden. Falen doe ik jammerlijk als Neerlands Oranje trots op jacht naar de wereldtitel tot op heden. Maar goed de hoop op succes in Zuid Afrika houdt mijn hoop op beter schrijven levend.

Terugkijkend op het afgelopen jaar is het natuurlijk makkelijk om alle gebeurtenissen van 2009 op te sommen maar daar ik niemand wil vervelen met op het internet overdadig verkrijgbare informatie. Er is genoeg ellende en geluk geweest om uren radio en televisie te vullen en daar hoeft mijn blog niet aan bij te dragen. Mijn persoonlijke belevenissen zijn te vinden in de archieven van mijn weblog maar ik kan me de vermakelijkheidswaarde maar moeilijk indenken.

Samenvattend kan ik stellen dat 2009 een goed jaar was. Heb vele nieuwe vrienden gemaakt, heb nog steeds een baan waar ik het goed naar de zin heb, ben nog steeds erg gelukkig getrouwd met mijn betere helft Jill, heb de gang naar de sportschool weer gevonden (daarmee een stap gezet richting de verwezenlijking van mijn droom om een ware cage-fighter te worden), heb mijn familie en vrienden weer gezien en ben nog steeds gezond. Zo'n beetje alles waarop ik op de vooravond van 2009 mijn zinnen had gezet is voor elkaar gekomen. Ik doe het dus redelijk mag ik wel zeggen.

Voornemens voor 2010.....al het voorgaande en meer aan mijn studies doen.

Gelukkig Nieuwjaar / Happy New Year.

www.mickysays.com

in de afgelopen jaren heb ik getracht om (2)wekelijks verslag te doen van alles wat ik hier meemaak en wat me boeiend genoeg lijkt om wereldkundig te maken. Zo schrijf ik over mijn werk, privé-leven en alles wat daar mee te maken heeft. Zo nu en dan maak ik een uitstap om mijn mening te ventileren over dingen die in dit land gebeuren en door de buitenwacht als “weird” beschouwd kunnen worden. Ik doe dit alles op een zeker amateuristisch niveau hetgeen me een paar duizenden “hits” per jaar oplevert wat me vervolgens weer motiveert om het vol te houden.


Recent ben ik echter een medelander tegen het lijf gelopen die het bloggen over het leven in de VS op een heel ander niveau beoefent. Haar blog is te vinden op www.mickysays.com en het wijdt uit over alledaagse zaken in de US of A en de manier waarop ze het als Hollandse ervaart.
Het is zowel oog-openen als onderhoudend om te lezen hoe ze een het Amerikaanse leven onder de spreekwoordelijke loep neemt.


Afgelopen donderdag waren Jill en ik te gast in de SupperClub om de officiële launch van Mickey's site te vieren. De SupperClub is een restaurant waar het diner over het algemeen liggend wordt genoten en
(excentrieke) optredens de gasten vermaken. De spijzen worden geserveerd door dames in lichtekooi outfits en kerels op hoge hakken. Een groot blauw konijn maakt dit rariteitenkabinet compleet en het dunkt me dat je redelijk openminded moet zijn om hier een goede avond te hebben. Ik kijk niet zo nauw, mijn ogen uit en had, mede door het feit dat mijn wederhelft het goed naar de zin had, een prima avond.


Klik hier voor wat foto's van de avond.


Gegroet.

Filmpje!!

na een periode van betrekkelijke rust zijn de waanzinnige dagen voor Kerst aangebroken. We lopen hier van hot naar her deze maand om acte de presence te geven tijdens min of meer formele gelegenheden.

Als lid van het Producers Guild of America krijgt Jill in de periode voorafgaand aan de filmprijs uitreikingen als Golden Globe & Oscars een groot aantal films thuisgestuurd die ze dient te bekijken om zodoende een mening te kunnen vormen en een stem uit te kunnen brengen die namens het PGA de uitslag van eerdergenoemde competities kan beïnvloeden. Dit zijn doorgaans films die op het punt staan in de bioscoop te verschijnen, net uit zijn of eerder dat jaar in de bioscoop hebben gedraaid.

Ook worden er zogenaamde screening parties georganiseerd waar de PGA leden samen komen om splinternieuwe of spraakmakende films te bekijken daar waar het hoort; op het grote witte doek. Zo zagen we vorige week vrijdag, een week voor ie in de bioscopen kwam, de nieuwe Disney flick Princess and the Frog en waren we afgelopen maandagavond te gast op het productiecomplex van George Lucas hier even verderop. Dit schattige optrekje luisterend naar de naam Skywalker Ranch is niet publiekelijk toegankelijk en we lieten ons dan ook de kans niet ontnemen om er eens een kijkje te nemen.

De film die ge-¨screened” werd, Quentin Tarantino's Inglorious Basterds, was dan al wat ouder en staat op het punt om uit te komen als DVD maar het feit dat de director zelf aanwezig zou zijn voor een vraag en antwoord sessie na afloop maakte de avond nog bijzonderder dan hij al was. Helaas kregen we niet de gelegenheid om samen met Q op de foto te gaan en hem toe te voegen aan onze Wall of Fame maar dat maakte het allemaal niet minder boeiend. Het was geweldig om samen met deze geniale cineast naar een geweldige film te kijken en hem daarna te horen vertellen over wat hem drijft en wat zijn gedachte waren en zijn op het moment dat hij wederom een meesterwerk creëert.

Klik hier voor wat foto's van de avond.