De Tandarts

Dinsdag stond wederom een rendevouz met deze meest gehate/gevreesde medisch specialist ter wereld. Het was tijd om de laatste drie van mijn vier gaten te laten opboren en vullen. Waar normaalgesproken met knikkende knieen de gang naar de man in het wit gemaakt wordt reed ik dinsdag fluitend naar dr. Jones's office. De vorige keer had ik namelijk kennis gemaakt de "the american way of dentistry"; het is hier namelijk de gewoonte om bij elke behandeling de novacine-spuit te hanteren. "We do not suffer if we can help it" is het credo en lachend wordt de verdoving geinjecteerd. Geen centje pijn tijdens het boren, zagen, vijlen en vullen. Ik was in Nederland wel anders gewend. Hoewel het al weer een paar jaar geleden was kan ik me niet herinneren dat ik ooit voor een dermate kleine ingreep plaatselijk verdoofd was. Niet mokken gewoon de leuningen van de tandartsstoel tot spreekwoordelijk moes knijpen en je lijden lijdzaam ondergaan. Wat dat betreft heeft het de wijze van de Amerikanen wel mijn voorkeur. Na ongeveer een half uur met haken, spiegels en mini-stofzuigers in mijn mond op de stoel te hebben gelegen stond ik met opgeblezen onderkaak al kwijlende weer aan de balie van de receptioniste om mijn schulden te voldoen. "Zhjank joeheo very mutsjch" spetterde ik op haar wens voor een genoegelijk dag verder in mijn richting. Ik ga graag een keertje terug.

Een weekendje South Beach…

In een overvloed van luxe gedompeld, ligt South Beach onderdeel van de stad Miami aan de Atlantische oceaankust van the Sunshine state; Florida. Decor voor menig episode van Miami Vice, Something about Mary en woonplaats van wijlen mode koning Gianni Versace. Een stukje Amerika waar je opvalt als je het lef hebt om met je middenklassertje Ocean boulevard op en neer te cruisen en daarmee kostbare ruimte soupeert voor hen die zich voortbewegen in Hummers, Ferrari’s en ander veel te duur speelgoed. Daar waar een pils op de boulevard gauw 7 dollar doet en de serveersters, getuige het vele ontblote lichaamsoppervlak, nauwelijks genoeg verdienen om een degelijk stuk kleding aan te schaffen. Dit mondaine oord was afgelopen donderdag onze vakantiebestemming. Op de dag dat ik verjaarde, togen mijn geliefde en ik naar het zonnige zuiden om daar een weekend te verblijven. Belangrijkste aanleiding voor dit uitstapje was een tentoonstelling over het leven na de dood van Toetachamon, gelegen in het nabij gelegen Fort Lauderdale. Het plaatselijke museum was tijdelijk volgestopt met allerlei prularia van wijlen King Toet en zijn naaste familie. Een bonte verzameling goud, steen en ander duur spul waren voor mijn eega en mij voldoende reden om een paar dagen naar Florida te verkassen. Dit culturele intermezzo van een verder vol alcohol en cholesterol verzadigde weekend viel in onze ogen wat tegen maar dat mocht de pret niet drukken. Het meer dan fatsoenlijke eten, happy hour en ultieme flaneermogelijkheden maakte dit ruimschoots goed.
Op naar de volgende trip…..Nederland!

You can win if you want..

Wij, mijn eega en ik, doen er alles aan om zo gezond en verzorgd mogelijk door het leven te gaan. Zo ga we met grote regelmaat naar de sportschool, proberen we zo veel mogelijk gezond te eten en gaan we zo nu en dan naar een Nail-shop om een fijne mani- en pedicure te laten performen. Dat mani-gebeuren is exclusief meer iets voor Jill, daar voel ik me dan weer net te veel mand voor, maar zo eens in de zoveel tijd is het heerlijk om je teennagels niet zelf te doen maar door een ander te laten knippen. Lee Spa Nails is een stukje klein Vietnam in het zuiden van de VS. Deze salon is van voor tot achter gevuld met hardwerkende Vietnamezen die er alles aan doen om het lijden zo soepel mogelijk te laten verlopen. Zo krijg je wat te drinken, wordt je volcontinue vriendelijk toegelachen en worden je oren gestreeld met muzac-achtige muziek. Afgelopen maandag werd ik echter heel aangenaam verrast door een uur lang Modern Talking, gedraaid door een van de medewerkers die me vol trots vertelde een collectie van wel 5 cd's van deze in Amerika nooit doorgebroken band. Waren zij in europa aan het einde van de jaren tachtig niet van de radio te slaan en kon je geen dancing binnenlopen zonder ze te horen, hier kregen de goed-gestylde krubbelbollen geen of nagenoeg geen Airtime. " I know my music " glimlachte Kim voor ie geconcentreerd verder vijlde aan de nagels van een zuidelijke dame die het gejengel van M.T. duidelijk minder waardeerde van voornoemde nagelvirtuoos en ondergetekende..."You can win if you want"

Tegenstrijdige berichten

Donderdag was mijn vader jarig dus het was voor de van der Staps een bijzondere dag. 70 is een respectabele leeftijd die ik nog maar moet zien te halen. 70 jaar vol hard werken, zorgen voor zijn gezin en recent tobben met zijn gezondheid. Maar hij heeft het toch maar mooi geflikt; ik ben trots op hem.

De titel van deze blog slaat dan ook niet op hem maar meer op hetgeen hier in de States plaatsvond op dezelfde dag. February the second is namelijk Grounhogday. Wat voor dag? Groundhog day! Op deze dag ontwaakt eerdergenoemd dier, een soort uit de kluiten gewassen marmot, uit zijn winterslaap en voorspelt het weer van de aankomende 6 weken gebasseerd op het feit of hij al dan niet zijn schaduw ziet op het moment dat hij zijn hol verlaat. Het tafereel is het best te vergelijken met een tot leven gekomen alamak uit een plaats waarvan ik de naam niet zal noemen omdat het Enkhuizen is. Was het vroeger een bescheiden panel van weerofielen die Groundhogs als bijvoorbeeld Punxsutawney Phil uit Punxsutawney, PA die de harige slaapkop begroette om hem te consulteren over het weer van de aankomende weken, tegenwoordig worden deze extralarge hamsters door tienduizende, uitzinnig uitgedoste enthousiastelingen wreed uit de slaap gerukt. Nog voor de oogjes goed en wel geopend zijn flitsen honderden camera's als bliksemschichten door de vroege februari-ochtend. Phil en zijn vrienden moeten dus wel zo blind als Stevie Wonder zijn om hun schaduw niet te zien en daarmee is het dus altijd winter de komende zes weken.
Gek genoeg schijnen er hier in de omgeving diverse Groundhogs te wonen en de berichtgeving is nogal tegenstrijdig. Een van hen schijnt inderdaad het vermogen te ontberen om zijn eigen schaduw te zien en voorspelt dus een week of 6 prettig lente weer. Dit terwijl een andere 6 weken van gure winter voorspelt. Niet gek als je weet dat ze elkaars buren zijn met slecht 16 kilometer ruimte tussen hen.
And I though Erwin Krol was full of s***

Antwan

Fat Daddy's

In een queste naar goedpassende schoenen om tijdens mijn sportschoolsessies te dragen waren Jill en ik afgelopen weekend verzeild geraakt in een van de vele winkeldomeinen die het noorden van Raleigh rijk is. Het doel van onze onderneming van dit keer de New Balance store op Glenwood. Net terug van een bezoek aan de farmers market waren mijn wederhelft en ik toe aan wat verzorging van de innerlijke mens. Op deze regenachtige zaterdagmiddag was een bezoek aan Fat Daddy's een prima gelegenheid om te proeven van ouderwets Amerikaanse fastfood sfeer. Vooral op de zaterdag is dit etablishement, dat herinneringen oproept aan Grease, een drukbezochte plek. De kwaliteit van de hamburgers en french fries is fenomenaal hetgeen zich in de rijen voor de kassa doet reflecteren. Hamburgers liggen hier niet te wachten op consumptie zoals in andere "restaurants" nog wel eens gebeurt...neen de hamburgers worden per order gegrild en voorzien van deegjas. Heerlijk vers komen zij ietwat kaal de keuken uit. Slechts gehuld in kaas en bacon maken zijn weg van de plaat naar het einddoel; de al eerder genoemde innerlijke mens. Om het leiden van de burger enigzins te verlichten wordt de gast van FD's de mogelijkheid geboden om dit icoon der amerikaanse traditie te voorzien van diverse sauzen, sla en andere onontbeerlijke versiersels. Mijn oog viel onmiddelijk op een emmer heerlijk romige mayo, een lading ketchup en een bak vol gesnipperder uien...speciaal voor mij!!!
Het vervolg laat zich raden. De, overigens kolosale, hamburger werd gedegradeerd to bijgerecht en main course van de dag was een patatje speciaal. Heerlijke friet gedoopt in een mix van mayo, ketchup en ui...wat een genot, welk een traktatie.
Mijn dag kon helemaal niet meer stuk!!