Van ko-lere weer en Mokum

Ik durf nagenoeg niet meer te klagen over het weer hier in Californië, bijna maar niet helemaal. Ik klaag gewoon verder.. leek het een week of wat geleden nog winter; nu is het een regenachtige oktober dag in Holland. Er staat een straffe zuidwester ( of waar die pleuriswind ook vandaan mag komen), het is guur en het regent onafgebroken. Het komt me zo langzamerhand de strot uit. Ik sprak zeer recent iemand die volhoudend stelde dat het met de winter wel meevalt dit jaar. De lokale drinkwater reservoirs staan tot de nok vol, huizen en bomen glijden van heuvel of en volledige dorpen staan blank. “Meevallende winter me reet”

Ik hoor iedereen al denken “Watje, je bent verdomme een Hollander. Daar moet je toch tegen kunnen” en u heeft allen gelijk. Ik kan er wel tegen maar heb er zo langzamerhand de kracht niet meer voor. Ik woon g.v.d. In Californië en heb recht op goed weer niet dit waardeloze ko-lereweer waar we de laatste weken op getrakteerd worden. Ik wil zon, Ik eis zon!

De regenachtige dagen worden door ondergetekende doorgebracht met werken, naar de sportschool gaan en het nieuws uit de wereld in het algemeen en Mokum in het bijzonder bij te houden. Er broeit iets in Amsterdam en het wordt almaar boeiender. JC heeft gesproken, vd Boog heeft (gedreven door UC) zijn zegje gedaan en nu zijn de rapen gaar. De plannen voor een fluwelen revolutie zijn het raam uit en het is tijd voor actie.

Eerdergenoemde UC, preses van AJAX stelt dat hij dan wel geen verstand heeft voetbal maar het runnen van een onderneming gaat hem prima af. Woorden als deze raken deze ouwe AJACIED diep in het hart. “AJAX is geen onderneming meneer Coronel, AJAX is een club. En dan ook nog eens de beste club van allemaal” U zou best de hele onderneming in uw rectale kanaal duwen en oprotten. Haal dat waardeloze aandeel van de beurs, pleur een ieder die geen voetbalverstand heeft op straat en ga weer eens voetballen. Er zit een ploeg lieden met duizenden wedstrijden voetbal ervaring in de wachtkamer en u houdt angstvallig de deur dicht. Heeeeeel gauw wegwezen!

Tijdens mijn dagelijkse speurtocht naar video- en audiobeelden kwam ik van de week bovenstaand juweeltje tegen. Deze knotsgekke hoofdstedeling heeft volgens mij klem gezeten tijdens de geboorte en is een paar keer heel hard met z'n hoofd tegen het monument op de Dam gelopen maar ik kan er wel (heel hard om lachen)

Gegroe

Japan...

Een week geleden schudde moeder aarde, ongeveer 8000 kilometer verderop haar rock-hard achterwerk met verschrikkelijke gevolgen. Een tsunami en een, nog immer sluimerende kernramp kostte duizenden het leven, duizenden zijn vermist en een nog onbekend aantal mensen zullen jaren na dato nog de effecten van de aardbeving ondervinden. Het land heeft, zij het in mindere mate, hulp nodig en de internationale gemeenschap is opgesprongen om die noodhulp te verlenen. 

Er zijn echter geluiden dat de wederopbouw van Japan minder hoog op de prioriteitenlijst van de rest van de wereld staat en dat daardoor de ouderwetse poeplap minder enthousiast uit de achterzak wordt getrokken. Klinkt enorm cru maar het feit dat Japan over het algemeen als een van de rijkste landen in de wereld wordt gezien en dat “slechts” 8% van het BNP in Japan nadeel heeft ondervonden rechtvaardigt de “honden en noodhulp: Ja, knaken voor wederopbouw: daar moet ik nog even over nadenken”mentaliteit.

Hier in de States hebben we de schokken zelf niet gevoeld maar de enorme Pacific Ocean beschermde ons niet van enkele directe gevolgen. Een 2 meter hoge tsunami baande zich een weg van de oostkust van Japan naar onze westkust. Deze golf, niet echt hoog genoeg om op te surfen leverde buiten aardige plaatjes/video's en wat omvallende bootjes in een haven die nodig een schoonmaakbeurt nodig had geen noemenswaardige incidenten op.

Het psychologische effect van een mogelijke kernramp ging echter niet ongemerkt voorbij. In no time verdwenen de jodium (en andere post-fall out) pillen in de staat Californië van de schappen en maakte men zich op voor langdurige gevolgen van een atoomwolk. Er zou straling onderweg zijn dus het was tijd om on het bureau te gaan zitten, kuilen te graven en eerdergenoemde pillen achterover te slaan. Het stralingsniveau was echter zo miniem dag het kijken naar een in de magnetron ronddraaiende kop soep meer problemen voor de gezondheid kan opleveren.

Ik doe echter mijn best om toch wat bij te dragen aan de wederopbouw en stimulatie van de Japanse economie door een heerlijk assortiment sushi te verorberen. Onze locale sushi chef is een zeer creatief individu; hij verraste me gisteren met een nieuwe Fukushima roll. Een heerlijke combinatie van witte rijst, zeewier, pittige sojasaus en … licht lichtgevende Ahi tonijn.

Stay Safe!