Vorige week vrijdagochtend stond ik wat zenuwachtig heen en weer wiebelend op het vliegveld van San Francisco te kijken naar de deur die de internationale zone scheidt van de bankroete staat die Californië heet. Maanden waren voorbij gevlogen sinds een oneliner email "Gaan we nog?"me attendeerde op het feit dat een afspraak gemaakt in november er een was met inhoud en waarde. Tijdens een pils was namelijk het idee geboren om naar de MotoGP van Laguna Seca te gaan; "Als jij kaarten regelt, kom ik die kant op" had Bert geroepen. Beneveld door een lading bier en Schotse afzakkertjes had ik er weinig waarde aan gehecht maar een en ander bleek minder utopisch dat ik me had voorgehouden.
Vrijdag de derde Juli was het dan zo ver en kwam Ome Bert met Neerlands trots op San Francisco International Airport aan voor een kort maar, naar later bleek, heftig bezoek van vier nachten en even zoveel dagen.
Vrijdagavond naar de Marin County Fair, de traditionele jaarmarkt die gedurende de week van July 4th gehouden wordt. Het is een bonte verzameling van draaimolens, boerderijdieren, tentoonstellingen en muziek die menig Amerikaans hart sneller doet slaan. De onderdompeling in locale cultuur en traditie liet mijn Nederlands vriend niet onberoerd en hij genoot zichtbaar van al hetgeen je als normale toerist meestal hard voorbij rijdt. Tegen een uur of negen kwam de man met de hamer voorbij en was het tijd om onze gast naar zijn bed te vervoeren en hem van de welverdiende en noodzakelijk rust te laten genieten. Het zou immers nog druk zat worden.
Zaterdag stond in het teken van Onafhankelijkheidsdag en werd traditiegetrouw gestart met een bezoek aan de lokale parade. Een soort van carnavalsstoet waarin de gemeenschap laat zien waar het voor staat en waar het trots op is. Spuitgasten en de hermandad rijden rond in schoongemaakt materieel daarbij vergezeld door alle sportteams en muziekgezelschappen die Larkspur rijk is. Daarna een 3 uur lange rit door onze achtertuin om Bert een idee te geven waar ik naar toe ga als ik even "fijn een stukje wil gaan rijden" Een en ander was slechts een voorbode van wat nog komen zou gaan die avond.....de traditionele BBQ.
Een overvloed aan voedsel en drank maakte, samen met een select gezelschap, voor een goede gelegenheid om onze "guest of honour" een idee te geven hoe deze oer-Amerikaanse feestdag gevierd dient te worden.
Zondag was het al vroeg dag. Met bierdoorlopen ogen werd de 2,5 uur durende rit naar het cicuit van Laguna Seca aanvaardt om te genieten van "the Main event" van de dag en het hele weekend; The RedBull MotoGP 2009" Gelegen in de duinen van de kust nabij Monterey is dit kleine circuit een heuse traktatie voor menig motorliefhebber. Motoren die met hoge snelheid door de fameuze kurkentrekker-bocht heen jagen zijn een lust voor het oog en oor. Stom toevallig had ondergetekende beslag gelegd op een paar superplekken op de tribune ter hoogte van de start/finish lijn en gezeten in de zon genoten Bert, Peter, Duane en ik van de MotoGP.
De laatste volle dag van Bertel's bezoek werd al shoppend en toeristerend doorgebracht in de grote stad SF. Op jacht naar onder andere goed voedsel en een kleinigheidje voor Bert's in Dennnnnnn Hoorn achtergebleven vrouw Louise slenterden we door de streets of San Francisco via Fishermans Wharf en downtown naar het AT&T stadium waar we afsluitend de SF Giants van de Florida Marlins zagen winnen in een fijne partij honkbal met uitzicht op de baai.
Gegroet!
