Promotie......

Senior Extranet and Connectivity Services Engineer.
Een hele mond vol voor hetzelfde werk dat ik sinds Mei 2007 doe maar de toevoeging Senior geeft het net wat meer cachet. Yep ik heb promotie gemaakt; een stap die in mijn ogen te vroeg maar in de ogen van mijn managers lang overtijd is. Ik doe gewoon mijn werk maar schijn dat beter te doen dan men verwachtte.......heb ik dan werkelijk zo'n slechte indruk gemaakt?

De beoordeling die ik mocht ontvangen was over het algemeen "Uitmuntend" iets wat binnen afdeling van Oracle waar ik werk zelden voorvalt. Ik hoor mijn oud-collega's bij de F-bank denken....."van der Stap; hard werken?!?!" "Dat deed ie in Nederland nooit" Helemaal waar; mijn teamleden bij het Locatieteam 010 waren van dermate kaliber dat echt hard werken nooit nodig was. Als je het werk namelijk met z'n allen aanpakt treedt het aloude "Vele handen maken licht werk" in werking en kan je bergen verzetten zonder uitzonderlijk hard te werken. Die vele handen ontbreken in het team waar ik nu in werk en dus is er ruimte genoeg om meer te doen dan men van je verwacht. Een hoop overuren en werken in het holst van de nacht maakt indruk; zelfs hier in werk-gek Amerika.

Niet op de lauweren rusten; gewoon doorgaan met het werk en op naar de volgende stap.

Cursus

Het leek me een aardig idee om me wat meer te verdiepen in de wereld die "information security" heet en dus moest ik van mezelf op cursus. Gelukkig is Oracle een groot voorstander van individuele ontwikkeling van het personeel en zolang je zelf onderzoek doet naar je trainingen en je je managers kan overtuigen van het nut van de training van keuze vinden ze het al gauw goed. Sterker nog; ze juichen het toe. Zodoende reisde ik vorige week zondag af naar El Segundo even ten noorden van Los Angeles om deel te nemen aan de "Essentials of Information Security" class. Een leerzame ervaring die me hopelijk verder helpt op mijn carrierepad. Na jaren desktop support te hebben gedaan ben ik de afgelopen drie jaar langzaam maar zeker overgestapt naar het netwerkgebeuren en de beveiliging van netwerken.

Maar goed, genoeg over mijn werk....nu de FUN. Daar de cursus zo'n 650 kilometer zuidelijk werd gegeven diende zich de gelegenheid aan om weer eens een fijn stukje motor te rijden en dan met name de kustweg die van zuid naar noord loopt; Pacific Coast Highway. Kronkelend als een slang baant HWY1 zich een weg langs de Pacific, biedt bij tijd en wijle spectaculaire uitzichten en is door zijn onvoorspelbare wegdek een uitdaging voor menig motorrijder. Peter, een kameraad van me vondt het vooruitzicht van deze rit dermate boeiend dat ie er niet moeilijk over deed om op vrijdag 650 kilometer naar het zuiden te blazen met als enig doel de terugreis op zaterdag. Minpuntje was dat de mist wat roet in het eten gooide en de panoramische uitzichten waar PCH bekend om staat me meer aan Holland dan Californie deden denken. Een licht vorm van heimwee maakte zich van me meester en dra dagdroomde ik over mijn aanstaande bezoek aan Nederland; gepland voor 14 november. Zelfs een idioot als ik weet dat dagdromen op de motor geen goed idee is dus ik besloot het vizier op scherp te zetten en te genieten van de weg die voor me lag en kilometer voor kilometer onder me doorschoot. Het door de mist ontbrekende uitzicht was niet het enige dat me aan Nederland deed denken; ook het zakkende kwik maakte de rit rit van 11 uur wat minder idylisch dan verwacht en of gehoopt. Het was dan ook goed om tegen achten 's-avonds de motorfiets te kunnen parkeren en het stralende gezicht van mijn wederhelft te zien. Een goede, leerzame trip.

(treur)Tortelduifjes

Voor de tweede keer dit jaar heeft een stel treur-tortels bezit genomen van een van onze hangplantenbakken om daar het voorbestaan van soort veilig te stellen. De eerste keer werd de vreugdevolle gebeurtenis van nieuw leven overschaduwdt door een "klein" familie-drama omdat Pino, zo gedoopt door ondergetekende, op jonge leeftijd de donkere zijde koos en besloot zijn kleine zus uit het nest te duwen om zodoende al het voedsel dat pa en ma afleverden met niemand te hoeven delen. Daar de eerste vlieglessen nog niet op de agenda waren verschenen overleefde het vogeltje de val van 2 meter, gebroken door de Barbeque niet en was alles voor Pino. Missie geslaagd.


Dit keer lijkt er wat meer harmonie te bestaan in het duivenest. Broer en zus, zo nemen we aan, delen samen het voedsel en de aandacht van vader en moeder en schijnen het goed naar de zin te hebben. Beetje jammer dat de ouders het hele balkon onder schijten maar dat hebben we er als pleeggezin graag voor over.

Er breekt zo nu en dan licht paniek uit in het het nest als op zaterdag en woensdag de planten bewaterdt dienen te worden, maar na een aantal weken zijn ze er nu aan gewend en wordt het overstromen van het nest als een noodzakelijk kwaad gezien. Deze vliegende poepmachines betalen immers geen huur en dus moeten ze blij zijn dat ik het nest niet met jong en al, van de eerste verdieping op straak mik. Voor nu is de verstandhouding goed.

Timesharing

Doorgaans afgedaan als louter een negatief gezien fenomeen. Wie kent niet de verbalen van Sjon en Anita die nietsvermoedend over de boulevard v. Llorett de Mar al slenterend mede-eigenaar werden van een prachtig edoch nog te bouwen appartement met panoramisch uitzicht op de lokale afvalstort. Een en ander doorgaans voorzien van een fijne financieringsconstructie, gebruikmakend van in woekerkringen alom geaccepteerde tarieven. Tien volle dagen per jaar in hetzelfde appartement zonder enige flexibiliteit in data; wat een deal!! Menig rond Mireille Bekooy en of Wim Borsboom geformuleerdt consumentenprogramma besteedde uren zendtijd om op Peter R. de Vries-achtige wijze de diabolische meesterbreinen achter deze zwendels te ontmaskeren om ze daarna in gebrekkig Spaans aan Neerlands schandpaal te nagelen.

Dat het tegenwoordig ook anders kan bewijzen vakantieclubs zoals daar is de Disney Vacation Club waar Jill en ik recent een aandeel in hebben genomen. Tegen normaal gangbare tarieven wordt een puntensysteem aangeboden dat je flexibel laat om vakantie te vieren waar en wanneer je maar wilt. Uiteraard krijg je de beste waar voor je geld als je in de laagseizoenen, in je thuis-resort (voor ons Old Key West in Florida) je vakantie doorbrengt maar de mogelijkheid bestaat om gebruikmakend van je timeshare in andere resorts en of landen te verblijven.

Big Deal and Kassa!! Het leidt dan ook geen twijfel dat deze vakantieclubs er alles aan doen om je als nieuw lid te mogen verwelkomen; fikse kortingen op reisarrangementen, waardebonnen voor je benzine heen en terug naar de verkooppraatjes en nog veel meer. Het is lucratief om je te laten "strikken" voor een dergelijke bijeenkomst, je hoofd koel te houden en naar huis te gaan met de freebees.

Zo gezegd, zo gedaan....vorige week zaterdag hoorden we het gewauwel van een "sluwe", net afgestudeerde verkoper aan, lieten we ons door de manager een prima voorstel voorrekenen, genoten we de lunch en vertelde de lieden doodleuk dat een en ander veel te prijzig was om vervolgens met waardebonnen voor gratis wijn proeven, heftige kortingen op een reis naar Hawaii en benzinevergoeding huiswaarts te keren. Er werd nog een verwoede poging gedaan om ons over te halen maar deze werd door ondergetekende keurig geparreerd en "off we went"

Een en ander was een goede gelegenheid om even te stoppen bij Domaine Carneros, een van de vele wijnhuizen die op zo'n 20 minuten rijden van ons huis te vinden zijn. Een goed glas mouserende wijn voor mijn betere helft en een karafje water voor Bob maakten dit uitstapje zinvoller dan alleen wat freebees van Shell Vacation Club.

Doen we gauw weer.