een voor u allen wellicht onbekende naam maar hier in de omgeving staat een avondje Bulls gelijk aan vertier, vermaak en jolijt voor heel de famile. De Durham Bulls spelen dan wel geen Major League maar toch vinden ruim 20 duizend toeschouwers regelmatig de weg naar het stadion. In essentie geen sport waar ik zonder meer warm voor loop maar het vooruitzicht van bier, hotdogs en hamburgers kunnen yours truly zomaar van gedachten doen vevanderen...Go BULLS!
Het bedrijf waar de moeder van mijn betere helft haar emplooi vindt had het jaarlijkse familieuitje gesitueerd op een van de omlopen van het stadion hetgeen het personeel in staat stelde om onder het genot van een pils en vette hap te mingelen met de directie en familieleden van directe collega's. Met een half oog gericht naar het veld en een ander naar de rariteiten op de tribunes zat ik dus afgelopen vrijdag lekker onderuit gezakt met een Bud Light in de hand mijn tijd te verdoen in het Durham Bulls Athletic Park. Not a worry in the world. De sport doet me niets dus ik kan me er heerlijk niet over opwinden wie er wint of verliest, zou zo het moeten zijn. Geen stress gewoon relaxed. Gelukkig ben ik als immigrant nog immer een bezienswaardigheid en had dus aan aandacht geen gebrek. Praten over "the red light district" en beloven dat ik een vrouw van een collega van de moeder van Jill een authentiek Deens recept zou doen toekomen gaat me zeker met een pils zeer makkelijk af. Al met al een hele geslaaged avond. Maar aan alles komt een einde zo ook aan een avondje Bulls. Iets voor het einde maakten we dat we wegkwamen om niet na de wedstrijd in een ellenlange file terecht te komen.
Bij het verlaten van het stadion werd ons nog een aardige attentie van de sponsor van de dag aangeboden. Nog licht beneveld van een aardige hoeveelheid pils was ik plots de eigenaar van 2 gesneden broden, wit en bruin. Het moet ook niet gekker worden. Waar ik in het verleden nog wel eens door ME het stadion werd uitgejaagd werd ik hier beloond voor mijn komst met 48 sneden brood.......dra kwam mijn Nederlandse inborst boven en maakte ik gretig gebruik van de duisternis door een paar keer extra langs de attente bakkersmeisje te lopen om vervolgens met een kofferbak vol wit- en bruinbrood huiswaarts te keren. Wat een avond....Go Bulls!
Gegroet
Tuesday, August 29, 2006
Sunday, August 20, 2006
Golven
Voor diegenen die het nog niet weten Jill en ik wonen in een wijk welke is omringd door een heuse golfbaan. Het rustieke aangezicht is doorgaans het decor van onze wandel- en fietstochten. In Nederland was ik namelijk van mening dat golven iets was als knikkeren voor rijke mensen die niet wilden bukken. Deze mening was uiteraard niet door mezelf geformuleerd maar me opgedrongen door de inmiddels niet grappig meer zijnde Joep van 't Hek. Door zijn voormalige grappigheid is die mening me eigen geworden en ik heb die mening dan ook menigmaal geventileerd bij het binnenrijden van onze wijk.
Als ik die mensen met gekke karretjes en clubs over het gras zag zoeven was ik natuurlijk wel enigzins jaloers, want welke kleine jongen wil er nou niet met een elektrisch karretje over het gras scheuren, maar het spelletje was nog steeds niets voor mij. Was zei ik inderdaad want gisteren zijn Jill en ik met de stoute schoenen een "driving range" opgestapt om met een paar geleende clubs een aantal gehuurde golfballen de fairway op te rammen. Waar er in mijn herinnering nog een wat snobistische sluier over "galven" hing is die gedachte hier wel zo'n beetje verleden tijd. Jong en oud, gehuld in t-shirt,voetbalshirt of wat men maar wil, was gezellig een het tee-en en niemand maalt er om. Zo lang je maar lol hebt en niet opzettelijk de man met de ballenopraapmachine raakt. Voor nog geen 10 dollarcent per bal kan je jezelf heerlijk uitleven door de balletjes zover mogelijk de fairway op te rammen.
De afstanden door mijn eega en mij afgelegd varieerden van 1 tot 150 meter, met andere woorden we moeten nog een hoop leren. Maar we hebben wel heel veel plezier gehad. Nou maar hopen dat mijn collega John niet al te boos is over die ene stok die ik vakkundig afgebroken heb.
Als ik die mensen met gekke karretjes en clubs over het gras zag zoeven was ik natuurlijk wel enigzins jaloers, want welke kleine jongen wil er nou niet met een elektrisch karretje over het gras scheuren, maar het spelletje was nog steeds niets voor mij. Was zei ik inderdaad want gisteren zijn Jill en ik met de stoute schoenen een "driving range" opgestapt om met een paar geleende clubs een aantal gehuurde golfballen de fairway op te rammen. Waar er in mijn herinnering nog een wat snobistische sluier over "galven" hing is die gedachte hier wel zo'n beetje verleden tijd. Jong en oud, gehuld in t-shirt,voetbalshirt of wat men maar wil, was gezellig een het tee-en en niemand maalt er om. Zo lang je maar lol hebt en niet opzettelijk de man met de ballenopraapmachine raakt. Voor nog geen 10 dollarcent per bal kan je jezelf heerlijk uitleven door de balletjes zover mogelijk de fairway op te rammen.
De afstanden door mijn eega en mij afgelegd varieerden van 1 tot 150 meter, met andere woorden we moeten nog een hoop leren. Maar we hebben wel heel veel plezier gehad. Nou maar hopen dat mijn collega John niet al te boos is over die ene stok die ik vakkundig afgebroken heb.
Monday, August 14, 2006
Shampoopaniek....
Shampoo paniek......
het was weer raak. Een twintigtal extremistische onverlaten presteerden het om heel de luchtvaartwereld op zijn kop te zetten. Even geen raketten van Hezbollah op Haifa of gevallen Goverment Issues in Baghdad op de TV. Althans niet in de hoofdrol, even stond de wereld stil bij het altijd dreigende terrorisme dat, gepland in huiskamertjes, overal in de wereld maar vooral in Engeland op de loer ligt.
Ik hoef geen details over de chaos op de luchthavens uit de doeken te doen want ik denk dat een ieder de beelden wel gezien heeft. Het is bizar dat deze ontdekking plaatsvond in een week dat hier in de VS een film in premiere gaat die toch wel voor wat opschudding zorgt. Deze rolprent "World Trade Center" genaamd komt voor een groot gedeelte van de Amerikanen te vroeg. Op de kop af vijf jaar na het drama in New York, Washington en Pennsylvania lijkt de VS nog niet klaar om deze confronterende film te gaan bekijken. Voorstanders vinden het tijd om de helden van 9/11 op het witte doek eer aan te doen door een verhaal te laten zien over twee beambten van de Port Authority die, terwijl zijn de Twin Towers ingaan om mensen te helpen, bedolven worden onder het puin. Wat volgt is een race tegen de tijd om de twee stoffige helden onder het gebouw vandaan te halen.
De bezoekersaantallen vielen wat tegen, filmbezoekers leken meer intresse te hebben voor de nieuwste van Will Ferrell "Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby" een nietszeggende film die louter bedoeld is om het publiek te vermaken zonder oude, nog niet geheelde wonden, open te rijten. Wellicht dat het pronkstuk van Oliver Stone het beter doet op DVD.
Maar terug naar de werkelijkheid; de ellende van afgelopen week krijgt nog wel een staartje....Hou er rekening mee dat als je naar de VS wilt vliegen water en andere vloeistoffen taboe zijn. Mocht u derhalve een probleem hebben met het opvullen van uw handbagage; u kunt dit opvullen met drop en Perla koffie-pads voor ondergetekende.
het was weer raak. Een twintigtal extremistische onverlaten presteerden het om heel de luchtvaartwereld op zijn kop te zetten. Even geen raketten van Hezbollah op Haifa of gevallen Goverment Issues in Baghdad op de TV. Althans niet in de hoofdrol, even stond de wereld stil bij het altijd dreigende terrorisme dat, gepland in huiskamertjes, overal in de wereld maar vooral in Engeland op de loer ligt.
Ik hoef geen details over de chaos op de luchthavens uit de doeken te doen want ik denk dat een ieder de beelden wel gezien heeft. Het is bizar dat deze ontdekking plaatsvond in een week dat hier in de VS een film in premiere gaat die toch wel voor wat opschudding zorgt. Deze rolprent "World Trade Center" genaamd komt voor een groot gedeelte van de Amerikanen te vroeg. Op de kop af vijf jaar na het drama in New York, Washington en Pennsylvania lijkt de VS nog niet klaar om deze confronterende film te gaan bekijken. Voorstanders vinden het tijd om de helden van 9/11 op het witte doek eer aan te doen door een verhaal te laten zien over twee beambten van de Port Authority die, terwijl zijn de Twin Towers ingaan om mensen te helpen, bedolven worden onder het puin. Wat volgt is een race tegen de tijd om de twee stoffige helden onder het gebouw vandaan te halen.
De bezoekersaantallen vielen wat tegen, filmbezoekers leken meer intresse te hebben voor de nieuwste van Will Ferrell "Talladega Nights: The Ballad of Ricky Bobby" een nietszeggende film die louter bedoeld is om het publiek te vermaken zonder oude, nog niet geheelde wonden, open te rijten. Wellicht dat het pronkstuk van Oliver Stone het beter doet op DVD.
Maar terug naar de werkelijkheid; de ellende van afgelopen week krijgt nog wel een staartje....Hou er rekening mee dat als je naar de VS wilt vliegen water en andere vloeistoffen taboe zijn. Mocht u derhalve een probleem hebben met het opvullen van uw handbagage; u kunt dit opvullen met drop en Perla koffie-pads voor ondergetekende.
Wednesday, August 09, 2006
Het oor....
Na meer dan een jaar niet te hebben hoeven omgaan met het Nederlands ambtelijke apparaat was het afgelopen maandag weer eens prijs....Twan moest op audientie bij zijne ambtelijke gelijkheid; G ter Wee, consul van het Koninkrijk der Nederlanden.
Paspoort vernieuwing in den vreemde vergt iets meer planning en moeite dan het verrichting van deze handeling in Nederland. Afspraken moeten worden gemaakt, net als aan alle (10.000) regeltjes voldoenende pasfoto's, leges moeten worden voldaan en geduld moet worden beoefend. Reeds 7 maanden voor het verlopen van mijn paspoort moest de ambtelijke molen wakker geschudt en naar mijn hand gezet.
Al met al valt het allemaal wel mee, hoeveel moeite kan het kosten om een formulier in te vullen en het samen met je oude paspoort, eerdergenoemde pasfoto's en een klein fortuin aan een ambtenaar met titel te overleggen? Geen vuiltje aan de lucth! Mis! Mijn oor pastte niet in de nieuwe pasfoto matrix en zonder oor geen paspoort. Hoe consul ter Wee ook pastte en meette; met geen mogelijkheid krijg hij mijn oor in de matrix en ook een telefoontje met de ambassade in Washingthon bracht geen verlichting. Niet goed, geen paspoort met deze foto's. En we praten hier over luttele milimeters, de waanzin ten top.
Nu is yours truly niet voor een gaat te vangen dus gewapend met het door het koninkrijk der Nederlanden ter beschikking gestelde kopie van de matrix toog ik naar de plaatselijke Kinko's om aldaar uit de losse hand, ietwat schuin van bovenaf op de gevoelige plaat te worden vereeuwigd. Het kostte het personeel van deze kopie-grutter een goede 4 pogingen om mijn veel te grote hoofd, met oor in de matrix te persen maar uiteindelijke lukte het. Ik was een, fotografisch, feit! Kost een paar centen; bijna 14 dollar voor 2 foto's is in mijn ogen nog steeds te veel, maar dan heb je ook wat.
Na overlegging van de glanzende juweeltjes en betaling der leges ligts mijn aanvraag nu vast ergens op een enorme stapel te wachten tot iemand zin heeft om er eens naar te kijken. Totale kosten: 25 dollar voor 4 foto's en 112 dollar aan ambtelijk losgeld. Toch niet gek 137 dollar voor een stukje bordeaux-rood nederland.
Gegroet.
Paspoort vernieuwing in den vreemde vergt iets meer planning en moeite dan het verrichting van deze handeling in Nederland. Afspraken moeten worden gemaakt, net als aan alle (10.000) regeltjes voldoenende pasfoto's, leges moeten worden voldaan en geduld moet worden beoefend. Reeds 7 maanden voor het verlopen van mijn paspoort moest de ambtelijke molen wakker geschudt en naar mijn hand gezet.
Al met al valt het allemaal wel mee, hoeveel moeite kan het kosten om een formulier in te vullen en het samen met je oude paspoort, eerdergenoemde pasfoto's en een klein fortuin aan een ambtenaar met titel te overleggen? Geen vuiltje aan de lucth! Mis! Mijn oor pastte niet in de nieuwe pasfoto matrix en zonder oor geen paspoort. Hoe consul ter Wee ook pastte en meette; met geen mogelijkheid krijg hij mijn oor in de matrix en ook een telefoontje met de ambassade in Washingthon bracht geen verlichting. Niet goed, geen paspoort met deze foto's. En we praten hier over luttele milimeters, de waanzin ten top.
Nu is yours truly niet voor een gaat te vangen dus gewapend met het door het koninkrijk der Nederlanden ter beschikking gestelde kopie van de matrix toog ik naar de plaatselijke Kinko's om aldaar uit de losse hand, ietwat schuin van bovenaf op de gevoelige plaat te worden vereeuwigd. Het kostte het personeel van deze kopie-grutter een goede 4 pogingen om mijn veel te grote hoofd, met oor in de matrix te persen maar uiteindelijke lukte het. Ik was een, fotografisch, feit! Kost een paar centen; bijna 14 dollar voor 2 foto's is in mijn ogen nog steeds te veel, maar dan heb je ook wat.
Na overlegging van de glanzende juweeltjes en betaling der leges ligts mijn aanvraag nu vast ergens op een enorme stapel te wachten tot iemand zin heeft om er eens naar te kijken. Totale kosten: 25 dollar voor 4 foto's en 112 dollar aan ambtelijk losgeld. Toch niet gek 137 dollar voor een stukje bordeaux-rood nederland.
Gegroet.
Sunday, August 06, 2006
rust in de tent
Zo vliegt de tijd en zo staat ie behoorlijk stil. Niet letterlijk natuurlijk maar in spreekwoordelijke zin. Niets nieuws onder de zon, een voortkabbelend leven en geen gekke dingen. Rust in de tent.
Het werk is heel druk maar van hard werken is nog niemand doodgegaan. Ik ben inmiddels Juniper Networks Certified Internet Specialist en dus gevaarlijk met diploma; een nachtmerrie voor elke werkgever. Gewapend met een toetsenbord en muis maak ik blunders van netwerkbeheerders ongedaan door ze te maskeren met nog grotere fouten. Open TCP-poorten, half beveiligde VPN verbindingen en zo kan ik nog wel even door gaan. Niets dat Twan in paniek brengt; mouwen opstropen en gaan. Trial and error....proberen en op je bek gaan. En langzaamaan gaat het beter en beter.
Voor het overige worden hier net als in Europa allerlei warmte-records gebroken. Geen dag gaat voorbij zonder dat je tv-beeld gevuld wordt met een grijzende weerman die lachend verteld dat het weer eens 100 graden Fahrenheit geworden is (zo'n 37 graden) en dat is dan nog zonder de normaliter meegewogen luchtvochtigheid die de gevoelstemperatuur tot wel 40 duwt; het is me het zomertje wel. Nou vind je hier weinig huizen zonder airco dus het is redelijk uit te houden. Als ik om 11 uur in de ochtend thuis kom na een nacht te hebben gewerkt draai ik de klimaatbeheersing wat hoger en lig ik regelmatig in bed een beetje rillerig te zijn. Lang leve de technologie. Door mijn airco wat hoger te draaien draag ik bij aan het broeikas-effect waarvan ik probeer de symptonen te bestrijden door die airco wat hoger te draaien...snap ik het nog?
GegroetAntwan
Het werk is heel druk maar van hard werken is nog niemand doodgegaan. Ik ben inmiddels Juniper Networks Certified Internet Specialist en dus gevaarlijk met diploma; een nachtmerrie voor elke werkgever. Gewapend met een toetsenbord en muis maak ik blunders van netwerkbeheerders ongedaan door ze te maskeren met nog grotere fouten. Open TCP-poorten, half beveiligde VPN verbindingen en zo kan ik nog wel even door gaan. Niets dat Twan in paniek brengt; mouwen opstropen en gaan. Trial and error....proberen en op je bek gaan. En langzaamaan gaat het beter en beter.
Voor het overige worden hier net als in Europa allerlei warmte-records gebroken. Geen dag gaat voorbij zonder dat je tv-beeld gevuld wordt met een grijzende weerman die lachend verteld dat het weer eens 100 graden Fahrenheit geworden is (zo'n 37 graden) en dat is dan nog zonder de normaliter meegewogen luchtvochtigheid die de gevoelstemperatuur tot wel 40 duwt; het is me het zomertje wel. Nou vind je hier weinig huizen zonder airco dus het is redelijk uit te houden. Als ik om 11 uur in de ochtend thuis kom na een nacht te hebben gewerkt draai ik de klimaatbeheersing wat hoger en lig ik regelmatig in bed een beetje rillerig te zijn. Lang leve de technologie. Door mijn airco wat hoger te draaien draag ik bij aan het broeikas-effect waarvan ik probeer de symptonen te bestrijden door die airco wat hoger te draaien...snap ik het nog?
GegroetAntwan
Subscribe to:
Posts (Atom)