Golven

Voor diegenen die het nog niet weten Jill en ik wonen in een wijk welke is omringd door een heuse golfbaan. Het rustieke aangezicht is doorgaans het decor van onze wandel- en fietstochten. In Nederland was ik namelijk van mening dat golven iets was als knikkeren voor rijke mensen die niet wilden bukken. Deze mening was uiteraard niet door mezelf geformuleerd maar me opgedrongen door de inmiddels niet grappig meer zijnde Joep van 't Hek. Door zijn voormalige grappigheid is die mening me eigen geworden en ik heb die mening dan ook menigmaal geventileerd bij het binnenrijden van onze wijk.

Als ik die mensen met gekke karretjes en clubs over het gras zag zoeven was ik natuurlijk wel enigzins jaloers, want welke kleine jongen wil er nou niet met een elektrisch karretje over het gras scheuren, maar het spelletje was nog steeds niets voor mij. Was zei ik inderdaad want gisteren zijn Jill en ik met de stoute schoenen een "driving range" opgestapt om met een paar geleende clubs een aantal gehuurde golfballen de fairway op te rammen. Waar er in mijn herinnering nog een wat snobistische sluier over "galven" hing is die gedachte hier wel zo'n beetje verleden tijd. Jong en oud, gehuld in t-shirt,voetbalshirt of wat men maar wil, was gezellig een het tee-en en niemand maalt er om. Zo lang je maar lol hebt en niet opzettelijk de man met de ballenopraapmachine raakt. Voor nog geen 10 dollarcent per bal kan je jezelf heerlijk uitleven door de balletjes zover mogelijk de fairway op te rammen.

De afstanden door mijn eega en mij afgelegd varieerden van 1 tot 150 meter, met andere woorden we moeten nog een hoop leren. Maar we hebben wel heel veel plezier gehad. Nou maar hopen dat mijn collega John niet al te boos is over die ene stok die ik vakkundig afgebroken heb.