Een net 14-jarige bengel presteert het
om, samen met zijn makkers, de reis vanuit Delft naar het verre
Kijkduin te volbrengen om in de Mar-e-ton al Mailibu-cola drinkend
naar strakke meiden te gluren en de klappen van lokale kampers te
ontwijken. Diep in de nacht proberend vanuit De Haag naar Delft te
komen om vervolgens als gevolg van een platte zak een paar uur op CS
te ijsberen, wachten op het eerste gele boemeltje naar Delft. De
gouwe ouwe tijd.
Met regelmaat vraagt men
mij hier naar de “legal drinking age” in Nederland. Deze mystieke
mijlpaal, de eerste dag dat het legaal is om een of meerdere
alchoholische versnapering te nuttigen, die hier in de VS op 21
jarige leeftijd bereikt wordt is een, in mijn geheugen, in Nederland
minder duidelijke gestelde grens. Mijn verhalen over jeugdige, door
alcohol geinsprireerde escapades doen meermaals de mondhoeken van
mijn toehoorders naar boven buigen en met gepaste jaloezie worden
relazen gepareert met anekdotes over heimelijke drinkebroeder sessies
onder de tribunes van lokale sportcomplexen of op de achterbank van
geleende automobielen. Ik hoor de verhalen graag aan terwijl ik het heerlijk heldere vloeibare goud dat ik nog immer als Neerlands beste export-produkt in mijn keel giet; maar echt onder de indruk ben ik nimmer.
Enig speurwerk leerde me deze week dat
je, tegenwoordig, pas op je 16e een pils mag slikken en vervolgens
nog 2 jaar moet wachten vooraleer wat sterkere drank ingenomen mag
worden. Ik hou me maar vast aan het feit dat het in mijn tijd nog
toegestaan was om op jongere alcohol te nutigen en ik derhalve de wet
nooit (echt) gebroken heb.
Naar ik van de week las is er een
discussie gaande om de minimum leeftijd vast te zetten op 18 jaar;
arme Hollandsche jeugd.
No comments:
Post a Comment