Amerikaanse Nederlander loves Hollandse Chinees..

het is al weer 2 weken geleden dat ik bijna nietsvermoedend, in het kielzog van Bert, het clubhuis van Motorclub Royal binnenstapte om daar verrast te worden door een aanzienlijke groep vrinden welke zich daar verzamelt had om samen met ondergetekende een vorkje te prikken en het glas te heffen. Een prima gelegenheid om bij te kletsen met een aantal mensen die ik nog niet had gezien en vermoedelijk ook niet meer gezien had als deze bijeenkomst niet was belegd.

Ik had een week daarvoor al lucht gekregen van het feit dat er iets stond te gebeuren omdat een van de aanwezigen, welke ik op straat tegen het lijf was gefietst, zich had laten ontvallen dat hij zich “voor de chinees had opgegeven” Weg verrassing?? Nee hoor, gewoon een aanleiding om mijn gastheren attent te maken op mijn fluctuerende agenda van mijn 2 weken durende verblijf in Nederland. Met dat uit de weg kon ik rustig uitkijken naar de verrassing die me te wachten stond.

Binnengekomen viel mijn oog, na alle lieve mensen te hebben waargenomen, op een meterslang lang buffet van Oriëntaals origine; Chinees Indische Lijsttafel....met kroepoek!!! Ondanks het feit dat ik sinds mijn aankomst in Nederland al een paar keer chinees had gegeten liep het spreekwoordelijke water me letterlijk uit de bek bij het aanzien van deze, hier in Amerika niet te verkrijgen lekkernijen. Het zou een perfecte avond worden; goed eten, goed pils en nog vééééééél beter gezelschap. Met de pindasaus rond mijn mondhoeken, de stroperige pang-nang-saus al slierten tussen mijn vingers trekkend deed ik me tegoed aan al dan niet diepgaande conversaties met diegenen waar ik voor mijn vertrek naar de US op veel regelmatiger bases rond de tafel of bar zat. Het was goed om te zien dat mijn aanwezigheid reden genoeg kan zijn om een meute te mobiliseren op een plek waar zo veel dierbare herinneringen geboren zijn.

Bij het verlaten van de MC die avond bekroop me een gevoel van donkere melancholie. Het lot van dit geweldige pand lijkt bezegeld en het heeft er alle schijn van de mijn meeste recente bezoek aan dit donkere, karaktervolle rookhol mijn allerlaatste is geweest.

“Rust in vrede o dierbaar clubhuis. Moge de brokstukken van je karkas, vermalen tot gruis, deel uit maken van wegen gelijk de paden die we met zoveel plezier en hartstocht hebben bereden.”

Uit het diepste van mijn donder dank ik allen die aanwezig waren en nog veel grotere dank gaat uit naar wie dan ook het voor zijn rekening heeft genomen om dit op te zetten!

Gegroet