Nooit meer naar Nederland....

in de periode van oktober tot en met februari. Niet dat Nederland in die periode niet mooi is; de vallende bladeren maken van Holland een Anton Piekoresk gebeuren als ware het een ansichtkaart die menig Nederlander in het buitenland een warm gevoel zou brengen, het is echter te koud voor een watje als ondergetekende blijkt te zijn.


Een en ander werd ondervonden toen ik, nu bijna 2 weken geleden, weer eens voet zette op Nederlandse bodem. Het paradijs achterlatend was ik op donderdag 13 november op het vliegtuig gestapt om vrijdag op Schiphol aan te komen en direct een bescheiden long-pleuris op te lopen door een temperatuursverschil van zeker 20 graden in Hollands nadeel; ongelofelijk wat koud. Een vernieuwd respect voor het leiden van zwarte piet die immer al klappertandend van de kou achter Sinterklaas aansjokte om de oude mans zware werk te doen, maakte zich van me meester. Een en ander weerhield me echter niet van om het weekend flink wat pilsen en fout voedsel in te slikken.

Het was geweldig om familie en vrienden weer eens te zien en onder het genot van een hapje en een drankje weer eens live bij te praten over alles wat tegenwoordig de wereld draaiende en bezig houdt. Door e-mail, MSN en Skype is de wereld al eens stuk kleiner geworden maar er gaat natuurlijk helemaal niets boven een face-to-face ervaring in de warmte van een Hollandse huiskamer of restaurant/cafe. Het deed me goed om te zien dat ondanks jaren van afwezigheid mijn aanwezigheid nog steeds op prijs wordt gesteld. Jammergenoeg weerhield eerdergenoemde verkoudheid me er van om iedereen te zien die ik wilde zien maar dat komt wel weer een keer goed.

Ik heb me als gezegd weer goed vermaakt; o.a. mocht ik getuige zijn van een fikse overwinning van mijn cluppie, at menig bamihap, bezocht de Febo op het Olympia plein in Mokum, was een vaste gast bij de lokale chinees en deed me tegoed aan de huisgemaakte lasagne van mijn pa; helemaal goud!

Ik dank allen die mijn verblijf in Nederland weer onvergetelijk hebben gemaakt door me onderdak en een werkplek te bieden, naar Delft te rijden om koffie met me te drinken en/of te eten, het glas met me te heffen, me te verwelkomen in de warmte van hun huis, me bij het stadion een gevoel van "nooit-weggeweest" te bezorgen en iedereen die ik vergeten ben. Het was super jullie weer te zien en ik tel de dagen dat we elkaar weder zien. Ik kom zeker terug naar Nederland maar niet tussen Oktober en Februari (als het aan mij ligt!!)

Groeten uit een zonnig Californie.

Veren in mijn achterste

In tijden als deze, waar links en rechts bedrijven het personeelsbestand inkrimpen, is het goed te weten, denken dat je bij een solide werkgever bezig bent. Oracle schijnt naar zeggen zo'n baas te zijn. Zelden of nooit vinden er massaontslagen plaats en men verwacht ook deze economische storm te overleven. Sterker nog; onze grote baas Larry E koopt in deze tijden links en rechts kleine of minder kleine concurrenten op om zijn PACMAN-imago nog maar eens te benadrukken. Daar wij ook maar, aan de grillen van Wall Street overgeleverde, stervelingen blijken te zijn is het niet onverstandig om hard te werken, de klanten tevreden te blijven stellen en flexibel te zijn in uren en hoeveelheden werk op je bord. Ik noem dat normaalgesproken "gewoon je werk te blijven doen"

Het feit dat niet een ieder deze mentaliteit heeft wordt binnen Oracle's Global IT onderkend en bestreden met het zogenaamde Rewards en Recognition programma, een soort incentive waar je door je managers en collega's voor genomineerd kan worden en na goedkeuring van de CIO en VP van je divisie voor in aanmerking kan komen. Nou weten ik en mijn directe leidinggevenden dat het niet nodig is om mij te motiveren met middelen anders dan de tweemaandelijkse, op mijn bankrekening bijgeschreven dankbetuiging maar in een bedrijf als Oracle is naamsbekendheid "BIG" ding.

Het was dan ook niet verkeerd om afgelopen Maandag te vernemen dat ik weer wat Rewards op mijn conto heb mogen bijschrijven; een Weekend on the Town Award, een Team Brilliance Award en 3 Way to Go awards. Je koopt er weinig voor maar het maakt dat ik, mochten er wat posities komen te vervallen, in ieder geval niet op de "naughty list" sta.

Het was weer Halloween....een mix van Keltisch oudjaar en de dag waarop volgens de overlevering de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Wat het ook is; het was een goed excuus voor ons om weer eens naar Zuid Californie te rijden en een paar dagen door te brengen in DisneyLand.

Ik memoreerde al eerder over het kind in mij dat steevast ontwaakt bij het zien van Mickey's grote oren. Dit geldt zeer zeker en met verhoogde intensiteit voor de periode rond Halloween. Gehuld in een kostuum mag ik samen met duizenden gelijkgestemden in de avonduren door een Disney park slenteren om na "Trick or Treat" geroepen te hebben een of twee handen vol snoep in de door mij opgehouden plastic tas te zien verdwijnen. Het fenomeen heeft een geweldige aantrekkingskracht op lieden van allerlei pluimage en er is doorgaans een zeker kostuumtrend te ontdekken die doorgaans gevoedt wordt door meest recente Disney flix. Zo waren een paar jaar geleden de Incredibles niet te missen en braken we in 2007 onze nek over alle Captain Jack Sparrows en Elizabeth Swanns. Bij het uitblijven van kaskrakers met acceptable personages valt men vaak terug op laatstgenoemden. Het stierf dit jaar ook weer van de, in piratenkostuums gehulde, kerels en parmantig paraderende vrouwpiraten. Ik verdenk echter een groot deel van deze latent lichtekooien om een jaar lang uit te kijken naar het moment dat, met of zonder kroost, de boezem kan worden opgebonden en de al dan niet welgevormde benen in de bijna poeskrabbende lieslaarzen kunnen worden geperst. Sterker nog.....ik kan me niet aan het idee ontrekken dat een ieder zijn diepste fantasie tot leven laat komen tijdens het keltische gebeuren waarvan menigeen de oorsprong vergeten is.

Mijn fantasie laat zich raden; getuige het t-shirt.

Gegroet

Enkele lichtbeelden zijn te vinden via: http://picasaweb.google.com/JillandAntwan/DisneyLandHalloween2008#