Het was weer Halloween....een mix van Keltisch oudjaar en de dag waarop volgens de overlevering de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Wat het ook is; het was een goed excuus voor ons om weer eens naar Zuid Californie te rijden en een paar dagen door te brengen in DisneyLand.

Ik memoreerde al eerder over het kind in mij dat steevast ontwaakt bij het zien van Mickey's grote oren. Dit geldt zeer zeker en met verhoogde intensiteit voor de periode rond Halloween. Gehuld in een kostuum mag ik samen met duizenden gelijkgestemden in de avonduren door een Disney park slenteren om na "Trick or Treat" geroepen te hebben een of twee handen vol snoep in de door mij opgehouden plastic tas te zien verdwijnen. Het fenomeen heeft een geweldige aantrekkingskracht op lieden van allerlei pluimage en er is doorgaans een zeker kostuumtrend te ontdekken die doorgaans gevoedt wordt door meest recente Disney flix. Zo waren een paar jaar geleden de Incredibles niet te missen en braken we in 2007 onze nek over alle Captain Jack Sparrows en Elizabeth Swanns. Bij het uitblijven van kaskrakers met acceptable personages valt men vaak terug op laatstgenoemden. Het stierf dit jaar ook weer van de, in piratenkostuums gehulde, kerels en parmantig paraderende vrouwpiraten. Ik verdenk echter een groot deel van deze latent lichtekooien om een jaar lang uit te kijken naar het moment dat, met of zonder kroost, de boezem kan worden opgebonden en de al dan niet welgevormde benen in de bijna poeskrabbende lieslaarzen kunnen worden geperst. Sterker nog.....ik kan me niet aan het idee ontrekken dat een ieder zijn diepste fantasie tot leven laat komen tijdens het keltische gebeuren waarvan menigeen de oorsprong vergeten is.

Mijn fantasie laat zich raden; getuige het t-shirt.

Gegroet

Enkele lichtbeelden zijn te vinden via: http://picasaweb.google.com/JillandAntwan/DisneyLandHalloween2008#