Feet Week

Een jaarlijks terugkerend spectakel. Een week waarin San Francisco wordt bezet door Amerikaans en Canadees marine-personeel die zich daar ongeremd tegoed doen aan alles wat SF te bieden heeft. Het gebeuren is officieel bedoeld om de bewoners van de Bay Area de kans te geven eer te bewijzen aan dit deel van de strijdkrachten en hen te danken voor het kunstmatige gevoel van vrijheid dat ons dagelijks probeert te bekruipen. Critici beargumenteren het feit dat "Fleet week" is uitgegroeid tot een zijn weerga niet kennende commercial voor de troepen waar anderen volharden in het sentimentele aspect van dit festijn.
Denk er van wat je wilt; toen Jill en ik gisteren samen met tienduizend anderen op Crissy Fields de flanken van de baai bevolkten om de kunsten van de diverse stuntteams in ons op te nemen dacht ik geen moment aan het politieke aspect van Fleet Week. Het zien van de absolute trekpleister; The Blue Angels doet een ieder vergeten wat er over dit evenement wordt geroepen. "The Blue Angels Kick Ass" meer niet en zeker niet minder. Met hun F18 Hornets halen deze, getrainde piloten dingen uit die ik als kind met regelmaat poogde uit te voeren met papieren vliegtuig. Draaiend en tollend tegen de kast op knallen na weer een looping, spiraal en vrije val uitgevoerd door mijn, zorgvuldig uit de krant van mijn ouders gevouwen replica van een niks-jet. Dagdromend van een carriere als straaljagerpiloot en wat voor capriolen ik zou uithalen zat ik na mijn aanvaring met de kast op de bank; vliegtuig in de ene hand en met mijn andere hand en mijn andere hand gebruikend om wrijvend over mijn zere voorhoofd te trachten de onvoormijdelijke buil te voorkomen. Mijmeren over het verleden wordt doorgaans bruut onderbroken door een straaljager die op 150 meter hoogte boven je hoofd net niet door de geluidsbarriere breekt. Super!
Volgend jaar weer kijken.