Na nog een dag in de auto te hebben doorgebracht zijn we dan gisteren in Marin County aangekomen. Na een totale afstand van zo'n 4750 kilometer was het heerlijk om de auto te parkeren en voorlopig geen grote afstanden meer te hoeven rijden.
Vier dagen vol sneeuw, wind, regen en zonneschijnen over kaarsrechte wegen en afgebrokkelde bergpaadjes trekt een behoorlijke wissel op je gesteldheid. Ondanks dat gisteren het kortste traject (slechts ca. 950 kilometer) diende te worden afgelegd was het de langste dag van allemaal. Debet hieraan waren een bezoek aan het Route 66 museum in Kingman Arizona en ongeveer 40 mijl kronkelige bergweggetjes die deel uitmaken van Rte 66. Een historische tocht die ons trakteerde op loslopende muildieren en verlaten goudmijnen. Maar met een gemiddelde snelheid van 25 mph schiet het niet op hetgeen resulteerde in het feit dat we pas rond het middaguur weer op de grote weg kwamen en het gaspedaal weer flink konden intrappen.
Vanaf de staatsgrens tussen Arizona en California ligt een lange, geestdodende strook asfalt dwars door de Mojave woestijn. Deze met stenen gevulde zandbak is dan wel niet zo onvergevend als de Sahara maar je wil er zeker niet zonder benzine of water komen te staan. Het klinkt in het begin spannend en avontuurlijk maar na zo'n 300 kilometer komt het je behoorlijk de strot uit kan ik je zeggen. Het was dan ook een welkome afwisseling om de heuvels van midden-Californie te zien en te doorkruisen.
We reden een aardig gemiddelde weg tot een agent besloot een heel stuk achter me aan te rijden en ik dus gebonden was aan de daar geldende maximum snelheid van 60 km per uur...."get a life"
Het laatste stuk van ongeveer 350 kilometer werd daarna in laagvliegende snelheid afgelegd om toch maar op een soort van christelijke tijd in Marin aan te komen alwaar dra de plaatselijke taco-shop werd gevonden en we tevreden in onze hotelkamer, kauwend op een burrito konden vaststellen dat het inderdaad het reisje wel was.
Vier dagen vol sneeuw, wind, regen en zonneschijnen over kaarsrechte wegen en afgebrokkelde bergpaadjes trekt een behoorlijke wissel op je gesteldheid. Ondanks dat gisteren het kortste traject (slechts ca. 950 kilometer) diende te worden afgelegd was het de langste dag van allemaal. Debet hieraan waren een bezoek aan het Route 66 museum in Kingman Arizona en ongeveer 40 mijl kronkelige bergweggetjes die deel uitmaken van Rte 66. Een historische tocht die ons trakteerde op loslopende muildieren en verlaten goudmijnen. Maar met een gemiddelde snelheid van 25 mph schiet het niet op hetgeen resulteerde in het feit dat we pas rond het middaguur weer op de grote weg kwamen en het gaspedaal weer flink konden intrappen.
Vanaf de staatsgrens tussen Arizona en California ligt een lange, geestdodende strook asfalt dwars door de Mojave woestijn. Deze met stenen gevulde zandbak is dan wel niet zo onvergevend als de Sahara maar je wil er zeker niet zonder benzine of water komen te staan. Het klinkt in het begin spannend en avontuurlijk maar na zo'n 300 kilometer komt het je behoorlijk de strot uit kan ik je zeggen. Het was dan ook een welkome afwisseling om de heuvels van midden-Californie te zien en te doorkruisen.
We reden een aardig gemiddelde weg tot een agent besloot een heel stuk achter me aan te rijden en ik dus gebonden was aan de daar geldende maximum snelheid van 60 km per uur...."get a life"
Het laatste stuk van ongeveer 350 kilometer werd daarna in laagvliegende snelheid afgelegd om toch maar op een soort van christelijke tijd in Marin aan te komen alwaar dra de plaatselijke taco-shop werd gevonden en we tevreden in onze hotelkamer, kauwend op een burrito konden vaststellen dat het inderdaad het reisje wel was.
Gegroet
2 comments:
Succes in jullie nieuwe stulpje !
En alvast tot volgende week !
Grrrrrrrrrrreetz, Paul.
Leuke verslagen van de big trip hoor! Ik herken in het verhaal onze eigen ritten naar de Noordkaap!
Succes weer .. we zijn benieuwd naar de foto's!
Hans (en Gerda) van Agen
Post a Comment