Tropische depressie

Deze week kregen we hier in het zuiden van de VS de eerste tropische depressie, genaamd Alberto voor de kiezen. Voor de duidelijkheid het betreft hier geen neerslachtige inwoner van de Antillen maar de nasleep van een orkaanachtige storm die afgelopen week aankwam in Florida en eenmaal boven land gekomen afzwakte naar eerdergenoemd depressief niveau. Noem het een orkaan met een heus minderwaardigheidscomplex….om depressief van te worden. Maar orkaan of depressie; 20 centimeter regen in een halve dag is wat veel van het goede. Lagergelegen delen van de omgeving veranderden in luttele uren van land in meren, stromen en beken. Auto’s tot aan het dak onder water, kelders blank en meubels drijvend op straat. Ik ben natuurlijk wel wat gewend voor wat regen betreft maar zoiets had ik nog niet meegemaakt. Rijdend van werk naar huis leek het alsof er voortdurend emmers, of beter nog teilen water op de voorruit van mijn auto werden gekletterd. Je kent die buien wel…zicht nihil en maar hopen dat het goedkomt. Gelukkig kwam ik die ochtend zonder problemen en vertraging thuis. Anderen hadden minder geluk daar rond het middaguur ook de snelweg hier en daar blank stond. Wel een lekkere dag om te slapen en uit de nachtdienst komend had ik daar helemaal geen problemen mee...