Thanksgiving

gisteren, 24 november, was de officiele aftrap van het Holiday-season hier in de VS. Thanksgiving; een dag waarop elke Amerikaan zijn zegeningen telt en daar voor dank zegt. Dank tegen God of de lucht in het algemeen. Thanksgiving is namelijk geen religeuze feestdag maar een dag waarop iedereen zich realiseert hoe goed ze het hebben ondanks eventueel aanwezige ellende. Orkaanslachtoffers danken voor het feit dat ze hun huis kwijt zijn maar gelukkig nog in leven zijn, ouders van soldaten danken dat hun nakomelingen (nog) niet zijn omgekomen in Irak en ik dankte voor mijn blakende gezondheid en geluk in het algemeen. Om de fortuinlijke positie in het heden te onderstrepen gaat Thanksgiving gepaard met overvloedig eten en ik kan u vertellen dat bijna iedereen elk jaar reikhalzend uitkijkt naar deze dag in november. Bijna iedereen want de gemiddelde kalkoen doet in de dagen voor deze feestdag zijn uiterste best om zijn nek niet uit te steken. De van nature, in mijn ogen oerlelijke vogels, zijn namelijk het hoofdingredient voor het traditionele diner....turkey-dinner! Hoe lelijk ze levend ook mogen zijn; als ze na een uur of drie in de oven te hebben gelegen op je bord terecht komen kan je de schoonheid niet ontgaan en loopt het water je bijkans uit de mond Kalkoen, met aardappelpuree, groeten en jus. Ik kan het een ieder aanbevelen. Een en ander gevolgd door huisgebakken pecan- of pompoentaart en ik kan u mededelen dat het je eigen maken van de tradities en gewoontes van het land waarin je woont; intregreren een geweldig iets is . Happy thanksgiving.