My first..

...dentist appointment in the US. Wat een feest. Het was al weer 6 maanden geleden dat ik voor de laatste keer mijn oude vertrouwde tandarts in Nederland met een bezoek had vereerd dus het was de hoogste tijd om mijn malende linies weer eens te laten nakijken.
Geen half werk mag ik wel zeggen. Vier rontgenfoto's en een mondhygieniste die zich kordaat met spiegel, haak en stofzuiger uitleefde op mijn, indrukwekkende, tandsteenvoorraad. Vrolijk pratend over het weer en andere kalveren liet ze zich geen kans onbenut om mijn tandvlees zachtjes doch zeer pijnlijk te penetreren. Deze schoonmaaksessie duurde zomaar een half uur en na 10 minuten was ik er al helemaal klaar mee. Schoonheid is pijn lijden hield ik mezelf voor en probeerde me te verplaatsen naar mooie oorden met wuivende palmen, mezelf tegoed doend aan een heerlijk cocktail met bijbehordende ananas op prikker...aaauwww. Daar was ze weer. Medelijvoelend voor de armleuning die met grote regelmaat tot moes geknepen dreigde te worden overleefde ik het gebeuren zonder ook maar een traan te laten. Grote IK!!
De inspectie door de tandarts daarna was in mijn ogen een formaliteit; ik heb immers nooit gaatjes. Nooit is historie; het heden is nu en ik mag binnenkort voor een fijne vulsessie die moet voorkomen dat een mijner tanden een wortelkanaalbehandeling dient te ondergaan. Ik heb ofwel in zes maanden een enorm gat in mijn tanden weten te snoepen of mijn voormalige tandarts heeft een andere definitie van "geen gaatjes" Ik laat de waarheid in het midden.
Gegroet