Vandaag is het exact vier maanden geleden dat ik voet op Amerikaanse bodem zette met de intentie voorlopig niet meer weg te gaan. Geen korte of middellange vakantie maar een nieuw leven in een land hier eeeeehhh daar ver vandaan. Daar er in de voorbije 123 dagen veel op me afgekomen is lijken de dagen voorbij te zijn geschoten als waren het seconden. Pas 4 maanden ben ik weg uit het land dat 35 jaar mijn thuis is geweest, het land waar mijn roots liggen, mijn verleden ligt maar mijn toekomst geen kans had. Er is veel gebeurt in die korte maar o zo lange periode.
Een korte opsomming: Ik ben herenigd met mijn met mijn wederhelft, heb strijd geleverd met de bureaucratie, mezelf uitgesloofd tijdens talrijke sollicitaitiegesprekken en inmiddels twee werkgevers gehad. Ik heb een baan die me dagelijks uitdaagt en een leuk karretje dat me heen en weer rijdt om die uitdagingen aan te gaan. Inmiddels twee korte vakanties achter de rug en nog geen dag gemist wegens lichte ongesteldheid.
Kort: het gaat goed en ik begin aardig te wennen aan het idee dat ik een Nederlandse Amerikaan wordt.
2 comments:
Ja Twan ik kan me die dag ook nog heugen goh wat had ik een verdriet en jij ook natuurlijk. Maar ik ben blij dat het je zo goed gaat nu , je ben toch mijn kleine broertje hihihihi. Tuurlijk pa en ma missen je ook en zo kan ik er nog wel een paar opnoemen maar we zijn wel allemaal blij dat het je goed gaat daar.... ik zeg het niet vaak maar nu gewoon wel Ik hou van je en gun je al het geluk van de hele wereld
ook veel liefs namens krijn en de groetjes van Ed
Hoi Twan,
Gelukkig dat jij of beter gezegd jullie het zo naar jullie zin hebben.Ik had daar eigenlijk ook niet aan getwijfeld(zo`n wereldbuger als jij).
Genoeg geslijmd,onze club snapt het nu ook misschien je kan beter winnen met minder spel als andersom(nu vanmiddag nog).
Till next time,groetjes Veld.
Post a Comment