Living in a box....

....of beter Living with the box. Het fenomeen "box" is hier algemeen aanvaard. Box, doggiebag wat de naam ook mag zijn is iets wat je in Nederland niet al te ingeburgerd is. Op de een of andere manier vinden we het gênant om het overgebleven wan datgene waar je, tegenwoordig zeker, goed/grof geld voor betaalt in een piepschuimen of plastieken doos mee naar huis te nemen. We laten deze prima lunch- of dinerkeuze voor komende dagen liever door de ober van dienst wegmikken of in uitzonderlijke gevallen recyclen dan dat we ons over de grenzen van fatsoen bewegen en vragen of we het restant kunnen meenemen. Uit eigen ervaring weet ik dat het vragen van een doos voelt als het verzoek, of beter een smeekbede om dingen gedaan te krijgen die het daglicht niet kunnen verdragen. Toegegeven dat de porties in Nederland doorgaans kleiner zijn dan hier maar het komt toch regelmatig voor dat er na goed chinees, Italiaans of Grieks tafelen één en ander overblijft. Waar back home gewikt en gewogen wordt of en zo ja door wie er om de dozen gevraagd zal worden staan ze hier al te zwaaien met een doos voor je mes en vork op de tafel geland zijn. Ik ben zo iemand die overbodig voedsel als sla, een schijf komkommer en tomaat behandel zoals ze bedoelt zijn; als decoratie en laat dit dan in Holland met grote regelmaat links ( of rechts ) liggen. Om de obers hier de run met de doos te besparen maak ik nu deze garnering netjes soldaat of mik ze, bij gebleken volheid, met een sierlijke boog op het bord van mijn eega of een van de talrijk aanwezige plantenbakken. Het credo is alles opeten of het meenemen.......geen verkeerde keuzes als je het mij vraagt.