Hank…..

….or is it Henk? Het is altijd leuk en geweldig om duizenden kilometers van huis in Holland andere Hollanders tegen te komen. De, jaren geleden in een reclame van een KPN gebruikte, uitspraak “ooohh ik ben zo blij dat ik even Nederlands kan praten” is me altijd bijgebleven en ik laat dan ook geen mogelijkheid onbenut me van deze woorden te bedienen. Het bij toeval tegen het lijf lopen van een mede-Nederlander in dit immense land is echter als het terugkrijgen van het fameuze kwartje van Kok; ONMOGELIJK, het gebeurt je niet! Dus was de ontmoeting met de man die persoonlijk verantwoordelijk was voor het voortzetten van mijn carrière bij Fortis vooropgezet. In een vlaag van opportunisme heb ik bij het vernemen van zijn reisplannen geroepen “Dan gaan we een bakkie doen” Henk was immers voornemens om samen met zijn vrouw Marina en de twee kinderen van New York naar Miami te rijden. “Je rijdt praktisch bij ons door de tuin” kraamde ik uit “Deze kans kunnen we niet laten lopen” En zo gebeurde het dus dat Jill en ik, na enig heen en weer gebel, samen met de familie Dirven van een ouderwetse Amerikaanse lunch hebben genoten. Het door de tuin rijden was trouwens ietwat overdreven daar rijden van huis naar Cracker Barrel toch gauw een half uur in beslag neemt, but how’s counting?!? Een mix van heuse Hollandsche gezelligheid en Country Style food maakte van deze ontmoeting er één om niet licht te vergeten.