Aloha!!

We zijn in fucking Paradise!!! Het is niet anders te beschrijven. Azuurblauwe wateren, witte stranden en wuivende palmbomen tekenen het decor op van onze, vinden we zelf, welverdiende vakantie. Na weken van stress op Jill d'r werk zijn we afgelopen vrijdagmorgen in het vliegtuig gestapt om vijf uur later op Maui weer uit te stappen. Onze 9-daagse vakantie was begonnen.

Eerste stop op het pad naar het paradijselijke Hana was de lokale Starbucks waar Jill een uur of drie al tikkend op haar laptop en babbelend aan de telefoon doorbracht. Het project waar ze aan werkt staat nou eenmaal geen lange radiostiltes toe. Een hoop koppen koffie en geregel later kon echter het weekend beginnen.

Een weergaloze, liefhebbers als ondergetekende vingersaflikkendwaardige, kronkelweg van ongeveer 90 kilometer verbindt Kahului Airport met het pitoreske Hana. Deze provinciale Highway slingert zich langzaam maar zeker een weg door achtereenvolgens agrarische landschappen, grillige rotspartijen en regenwoud-achtige, Märklin-decors. De weg heeft een dermate reputatie dat her en der t-shirts verkocht worden met daarop de kreet “I survived the road to Hana” Hana, de eindbestemming van de eerste dag, is een afgelegen oord waar mobiele telefoons meer niet dan wel werken, de hele gemeenschap op straat leeft en het hoogtepunt van de week wordt gevormdt door de vertoning van een veel te oude film op een veel te klein doek, opgezet op het lokale honkbalveld. Geen moer te doen en dat is precies waar we naar op zoek waren. Een hotelkamer zonder tv met uitzicht op zee; helemaal geweldig!

De volgende dag zijn we dezelfde weg teruggereden om vervolgens Hwy 340 van Kahului naar Ka'anpali te overwinnen. Was de weg naar Hana een behoorlijke uitdaging; de weg rond het noorden van Maui is Bruut met de hoofdletter B! Zo nu en dan ontbrekend asfalt, smalle passages met enkel grassprieten ons scheidend van een hectometers diepe ravijnen. Redelijke stuurmanskunst en een groot hart zijn een vereiste om deze weg redelijk comfortabel te bedwingen. Deze veredelde boerenweg bracht ons als gezegdt naar Ka'anpali alwaar we 2 dagen al snorkelend en zwemmend in de Pacific hebben doorgebracht.

De laatste nacht op Maui werd doorgebracht in het veel te luxe Four Seasons at Weilea. Dit meer-sterren complex deed me nog het meest denken aan de verblijven van de Rich and Famous zoals ik ze zo vaak op tv zie of gezien heb. “Ja meneer, OK meneer” “Zal ik een gekoelde handdoek in uw nek leggen meneer” na een dag voelde ik me steeds meer op mijn plek. Bracht ik vroeger mijn vakanties al kamperend door, tegenwoordig laat ik me graag verwennen in luxe hotels; al is het maar voor 24 uur ;-)

Klik hier voor enkele (97) van de honderden foto´s die we al gemaakt hebben.

Aloha uit Hawaii (inmiddels the Big Island, maar daarover later meer)