Met een brok in mijn keel en lood in mijn spreekwoordelijke schoenen vatte ik vandaag de telefoon om mijn condoleances over te brengen aan mijn tante Joke, mijn nicht Anita en neef Michael. Mezelf verontschuldigend voor het late tijdstip stamelde ik, met tranen in mijn ogen, wat woorden om mijn medeleven te betuigen. Het is voor heel de familie een moeilijke taak om morgen afscheid te nemen van oom Ruud maar voor zijn vrouw en kinderen zal het zeker onmogelijk zwaar zijn. Het liefst zou ik natuurlijk in levende lijve de laatste eer aan, zonder andere familieleden tekort te doen, mijn favoriete oom maar de afstand tussen mijn huidige woonplaats en Delft staat dat niet toe. Meer dan een bericht op mijn blog en wat telefoontjes naar Delft zit er gewoon niet in.
Mijn tante merkte op dat het goed was te weten dat ik aan hen dacht. Ik kan haar en iedereen verzekeren dat er geen dag voorbij is gegaan in de laatste weken dat ik niet aan hen heb gedacht.
Ik wens hen en iedereen veel sterkte toe morgen!
No comments:
Post a Comment