Doe Maar, Toontje Lager....

...en vele andere Nederlands bands galmden gisteren uit luidsprekers in The Gravity Lounge afgelopen vrijdag, decor voor KDSF08. Dit door door Hollanders aan de baai georganiseerde feestje schijnt een jaarlijks terugkerend gebeuren te zijn. Daar ik vorig jaar rond deze tijd in Holland was en daarvoor resideerde in North Carolina was ik nog niet eerder in staat geweest dit gebeuren bij te wonen.

 

Lopend van de bushalte, die ik bereikte na een goed anderhalf uur ergernis in het Metropole openbaar vervoer van San Francisco, was het onmogelijk de locate te missen. Trossen oranje ballonnen, een wapperende nationale driekleur en Hazes uit de speakers waren een goede indicatie dat het einde van mijn trip nabij was. De herrie op straat beloofde in eerste instantie meer gezelligheid dan de sfeer binnen goedmaakte maar het zien van Grolsch beugels en schalen vol , met rood-wit-blauw vlaggetjes versierde, kaas maakte de noodzakelijkheid van meer mensen ondergeschikt. Vol overgave sloeg ik de eerste beugel achterover, wetende dat velen zouden volgen. Mijn betere helft zou me die avond op komen halen dus niets stond het drinken van een sloot Hollands gerstennat in de weg.

 

Minding my own business werd ik, inmiddels mijn tweede pils inslikkend, gade geslagen door een horde in Oranje gestoken medelanders en het duurde dan ook niet lang voor flashbacks van vakanties aan de Franse Zuid- en Spaanse Noordkust door mijn hoofd vlogen. "Hoe lang ben je hier al" en "Waar in Nederland woon je" zijn toch wel de meestgestelde vragen dienend als ijsbrekers in gesprekken tussen Nederlanders die elkaar ontwaren in den vreemde, zo ook hier aan de Westkust van de USA. Ietwat huiverig door mijn ervaringen in North Carolina, waar het enige dat ik gemeen had met de Nederlanders daar de Nederlands taal was, ging ik de aangeboden gesprekken aan en een zucht van verlichting maakte zich van me meester bij de ontdekking dat de Nederlanders in SF wat meer op mijn lijn zaten. Gesprekken over het geweldige weer hier en voetbal in Nederland zonder ook maar enige religueze referentie zijn een spekkie naar mijn bekkie en het ontbreken van verhalel over de "schatten van kinderen" maakte het allemaal af. Begrijp me goed, ik ben gek op kinderen en zeker die van mijn goede vrienden...maar als ik ergens pilzen sta te kauwen is het over het algemeen niet mijn meest favoriete gespreksonderwerp. Maar als gezegd werd dit onderwerp nooit aangesneden tijdens KDSF08.

 

Een feestje zeker voor herhaling vatbaar. Maar toch ben ik liever op 30 april in Nederland.

 

Gegroet