Booooohhooooooo to you!

Halloween 2007. Waar we de afgelopen 2 jaar op 31 oktober bijna traditiegetrouw in Disney World vertoefden waren we gisteren te gast bij vrienden in een van de vele wijken van San Francisco. We waren geinviteerd om samen met vrienden en familie snoep uit te delen aan de jeugdige Trick-or-Treaters die op deze spookachtige avond al dan niet enthousiast maar bijna zonder uitzondering verkleedt de deuren langs gaan om met eerdergenoemde, drie-woorden zin zo veel mogelijk snoepgoed buit te maken.

Yours truly had nog gedacht een typefout in de uitnodiging ontdekte te hebben maar het was heus waar; ons gezelschap heeft gisteren ergens tussen de 4000 en 5000 snoepjes uitgedeeld aan kleine monsters, superhelden, Disneyfiguren en heuse douchecabines en ijshoorns. Als ware het scholen piranha's dook het grut golf na golf al "Trick or Treat" roepend de tandenverziekende zooi tegemoet om daarna met een keurig "Thank you" afscheid te nemen en hetzelfde ritueel bij de buren van de buren van de buren en de buren te herhalen. Als keurig aangekomen kantoorbaanhebbende en uitvormzijnde luilak werd dit geweld me dra te veel en trok ik me terug in de veilige keuken om onder het (des)genot van een fles Amstel light op adem te komen. Wat een geweld. Michels zijn ooit "Voetbal is oorlog", als dat zo is vraag ik me af wat Halloween dan is. Ik zag paralellen met de eens zo gehate rattenvanger van Hamelen omdat er in de wijde omgeving geen kind meer te bekennen was, ze waren allemaal in deze straat bijeengekomen om onder begeleiding van ouders of andere bloedverwanten een suiker-high van enige weken veilig te stellen.

Zonder enig overdrijven stellend dat er wel 5000 kinderen door deze straat trokken kijk ik terug op een geslaagd maar niet voor herhaling vatbaar evenement. Volgend jaar maar weer naar "Mickeys Not So Scary Halloween Party" waar de rollen heerlijk omgekeerd zijn en ik heerlijk mijn zakken kan vullen met alles waar de tandarts een haat/liefde verhouding mee heeft.

Gegroet!