Een stuk of 3.....

sollicitatiegesprekken hebben we beiden gepland staan voor volgende week. Zowaar geen slecht resultaat.

Wellicht een aardige gelegenheid om een inzicht te geven in de wereld die "solliciteren in de VS" heet. In mijn memorie was het in Nederland gebruikelijk om een handgeschreven brief te sturen naar het bedrijf van je keuze om een dag of wat later een keurige ontvangstbevesting al dan niet vergezeld van keurige afwijzing tegemoet te kunnen zien. Het traject was vervolgens een gesprek ten kantore al dan niet gevolgd door een tweede en soms derde gesprek. Meestal werd pas in het laatste gesprek gerept over een al vaststaande monetaire vergoeding.

Hier is het,en wellicht nu ook in Nederland, de gewoonte dat je een mail stuurt met je CV en gewenst uur- cq jaartarief. Heel listig natuurlijk daar je je gelijk uit de markt kan prijzen nog voor er een woord gewisseld is. Vervolgens belt men je voor een phone-interview of je hoort noooooit meer iets van ze. Als je het geluk hebt om een telefonisch sollicitatiegepsrek in de wacht te slapen wordt je niet zelden door een panel van minimaal 4 personen doormidden gezaagd over je kennis, je motivatie en je levensdoelen. Als dat overleefd mag je vervolgens op gesprek komen.

Dat is dus de fase waarin Jill en ik ons nu bevinden. Praten over startdata, vergoeding en secundaire rommel. Geen zekerheid maar wel lekker om te weten dat ze je serieus genoeg nemen om op te draven.

Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Gegroet.