Wel een beetje raar

.......35 jaar trillend op mijn benen. Vandaag voelde ik me weer jong, heeeeel jong. Als snotneus stamelde ik tijdens mijn eerste werkdag ooit "drie voor de prijs van eeheheehhe twee, mag dat ook mevrouw?" Ik refereerde aan dozen aardbeien die ik in In de Hoven prodeerde te slijten voor 3 gulden per uur. Drie hele guldens per uur voor een snotneus van 14 jaar....geen wonder dat ik nagenoeg niet uit mijn woorden kwam. Diezelfde spanning ervoer ik vandaag bij mijn eerste echte werkdag ooit in de VS. Was zaterdagochtend nog een kwestie van betaald naar McPropaganda luisteren....vandaag was de Real Deal. Gekleedt in zwart-blauw tenue compleet met honkbalpet en naambordje meldde ik me ruim voor negen uur bij de cheffin van dienst om daadwerkelijk toe te treden tot de werkende klasse die Amerika zo groot maakt. Kom maar op!! Mijn eerste passen op het carrierepad werden gevormd door een 2 uur durende sessie E-learning. Op kinderlijke wijze werd me eerst duidelijk gemaakt hoe een muis te gebruiken waarna McDonalds en haar werkwijzen als een letterlijk (teken)film aan mijn voorbij schoten. Een en ander werd afgewisseld met een aantal quizjes die op zijn zachtsgezegd weinig uitdagend waren...maar goed voor een riant salaris per uur wil deze jongen best wat virtuele nutteloosheid doorstaan. Mijn doorbraak zou dra volgen.....het uitdelen van folders bij de voordeur. Het visitekaartje van McD. in hoogsteigen persoon. Een en ander natuurlijk wel gecombineerd met tafels afnemen, vuilnisbakken legen en de stoelen aanschuiven. Een baan van enige importantie mag ik wel zeggen! Ik hoor er bij.......tenminste als ik mijn best blijf doen natuurlijk. Ik groet u allen.