Go ahead....

make my day!

Het was meer: "go ahead make Jills day" en dat werd wel tijd ook. Mijn betere helft had al vaker en langer aangegeven dat ze (weer) een keer een vuurwapen wilde schieten. Ze had in haar jonge jaren, zoals het een ware amerikaanse betaamt al een paar keer met een jachtgeweer geschoten maar nog nimmer had ze een semi-automatisch wapen ter hand genomen om al grijzend een papieren doelwit vol lood te pompen.

Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Na veel te lang uitstel en gelukkig zonder afstel stonden we dan gisteren voor de lokale Bullseye om daar onder begeleiding van een ervaren instructeur de wapens ter hand te nemen en er eens even lustig op los te knallen. Daar het ons een goed idee leek om een en ander veilig te doen en zodoende ons niet in de voet te schieten hadden we vooraf een klas geboekt waar ons zou worden bijgebracht hoe veilig een wapen te hanteren en af te vuren.

Na een uur met zijn 2-en in een klaslokaal te zijn onderricht door een Irak-veteraan was het tijd om naar de schietbaan te gaan en met een semi-automatisch .22 pistool 100 kogels, door een donkere tunnel op een papieren dude af te vuren. Als een ware gentleman maakte ik zeker dat de accuratesse van Jill net even beter geetaleerdt werd dan de mijne...althans dat ik wil ik mezelf doen geloof. De realiteit is echter dat ze veel beter kan mikken dan ik.

Ik weet wel dat ik meer dan ooit de goede vrede zal moeten bewaren in huize Honig-vanderStap want "my girl is packing heat and knows how to use it"

Klik hier voor foto's

Gegroet